Fotografe/kunstenares en zelfstandig ondernemer
‘In mijn eigen werkelijkheid kan ik wegvluchten uit de echte wereld’
GRONINGEN – Vanaf 31 maart exposeert de in IJlst geboren en in Groningen woonachtige Mariëlle Gebben (38) solo in het Groninger Museum. Dat is een prachtige erkenning voor haar kunstenaarschap. Vorig jaar maakte ze naam op het Fotofestival Naarden waar ze deel uitmaakte van de expositie ‘Aanstormend Talent’ die werd samengesteld door de Fotoacademie Amsterdam waar Gebben afstudeerde. De expositie had zij met haar cum laude afgeronde studie verdiend. Gebben onderscheidt zich als fotograaf door beelden te maken van een door haar zelf gecreëerde imaginaire werkelijkheid.
Wat is dat voor werkelijkheid?
‘Een oneindige wereld die ik op mijn eigen manier tot leven wek. Het is een ongerepte wereld die niet is verpest.’
Dat klinkt mooi maar ook deprimerend.
‘Ik vind de wereld hard, grijs en kleurloos. Maar ik ben niet verbitterd. Ik zie naast de harde lijnen ook de positieve kanten, de zachte wereld en de mooie dingen. Ik ben positief ingesteld en kan heel geïnspireerd raken door films over de natuur, de diepzee en theorieën over de kosmos. Daar fantaseer ik over. Als kind al trok ik mij vaak terug en stelde mij van alles voor, maar ik kon mijn gevoelens niet goed uiten. In mijn eigen werkelijkheid kan ik wegvluchten uit de echte wereld. In mijn wereld is geen verstoring door lelijkheid, vervuiling, ongenoegen en dingen die niet nodig zijn.’
Zijn we de dromerigheid kwijtgeraakt?
‘Ja. Volwassenen kunnen door schade en schande de speelsheid en fantasie in hun leven kwijtraken.’
Hoe creëer jij een fantasiewereld?
‘Door die te bouwen van allerhande materialen, zoals hout, glas, plastic, papier, karton, verf. In Naarden bouwde ik een landschap waar ik doorheen kon kruipen en waar ik water doorheen liet stromen. Het leek een canyon.’
En daar maak je dan foto’s van?
‘Dat is mijn manier van werken: eerst een gefantaseerde wereld scheppen en dan de beelden er van maken. De voorbereiding van mijn foto’s duurt veel langer dan de belichting en de opnames zelf. Daarna worden de bouwsels weer afgebroken, maar de beelden blijven.’
Ziet iemand die bouwwerken?
‘Nee, want anders is de magie weg. Dan zie je verkreukeld papier. Op de foto’s zie je wat ik wil laten zien.’
Hoe doe je dat in The Wall House, het onderdeel van het Groninger Museum waar jouw expositie is?
‘Ik heb vanaf 1 januari de hele ruimte tot mijn beschikking gekregen en mocht die helemaal inrichten. Dat is best bijzonder en heel spannend. Curator Gea Schenk heeft me voor de seizoensopening gevraagd. Ik kon dus naar hartelust aan de slag gaan.’
Hoe heet de expositie?
‘Op dit moment heb ik nog geen naam. Ik denk aan I bring you The Flux, zo heette mijn afstudeerproject ook.’
Wat is kenmerkend aan jouw werk?
‘Dat je nooit een horizon ziet. Ik laat de oneindigheid zien en daarin past geen horizon. Managers willen een stip op de horizon zien, ik niet.’
Je bent pas laat met fotografie begonnen.
‘Klopt, ik was al 33 toen ik naar de fotoacademie ging. Ik had kunst en kunstbeleid in Groningen gestudeerd en was vervolgens werkzaam in diverse managementfuncties. Maar ik had het al een poos niet naar mijn zin. Ik kon mijn creativiteit niet kwijt. Toen wist ik: het roer moet om. En ben ik naar de fotoacademie gegaan.’
Wat intrigeert jou in fotografie?
‘Fotografie is een prachtige vorm van expressie. Het is net als schilderkunst niet eendimensionaal. De verbeelding vangen in één beeld, dat is het mooie eraan.’
Kun je leven van de kunst?
‘Ik ben in mijn levensonderhoud niet afhankelijk van mijn kunst omdat ik een bureau heb dat in het maatschappelijk werk actief is, MRLL. Ik ontwerp processen.’
