HINDELOOPEN –Diana Lautenbag is architect van professie. Ze is op een breed front actief. Voor nieuwbouw, verbouw, restauraties en interieurbouw draait ze haar hand niet om, of het nu om een boerderij, een woning of een bedrijfspand gaat. Door deze veelzijdigheid kan ze haar creativiteit volop kwijt. Bouwen is (was) een mannenwereld, waarin ze prima functioneert. De liefde voor techniek en scheppingsdrang drijven haar.
Waarom ben je architect geworden?
‘Iemand die ik van de lagere school ken zei laatst tegen me: jij
bent geworden wat je wilde. Kennelijk zat dit vak al vroeg in me. Nou was ik al van jongs af bezig met knutselen. Huisjes maken van dozen en zo. Van een vreemde had ik dat niet. Mijn vader was leraar handvaardigheid. Ik zal dat fröbelen van hem hebben. Allerlei materialen lagen in huis voor handen. Als kind ging je daar automatisch wat mee doen. Vader runde later zijn eigen reclamebureau. Ik ben opgegroeid in een creatieve omgeving. Fotograferen deed mijn vader ook. In huis hadden we een doka waar hij de beelden ontwikkelde. Ik mag zelf ook graag foto’s maken. Na de middelbare school ben ik eerst naar de Haagse Hogeschool voor industrieel design gegaan. Maar dat lag me niet zo. Kleine dingen als een stoel ontwerpen gaf me niet genoeg voldoening. Ik wilde meer technisch bezig zijn en om die reden ging ik naar de HTS, toen nog een echte jongensopleiding. Dat was eerst wel even wennen, maar de studie lag me. Toen wist ik: ik wil architect worden. Later op de TU voelde ik me helemaal thuis. Ik had mijn missie gevonden.’
Wilde je altijd al op eigen benen staan?
‘Het ondernemerschap van mijn vader was een voorbeeld voor me; je eigen ding doen en je eigen geld verdienen. Zelfstandig en onafhankelijk zijn is me meegegeven. Nee, ondernemen vond ik niet eng. Het wordt pas moeilijk je er bang voor bent. Bovendien: als iemand anders het kan, waarom ik dan niet? Ik heb trouwens aardig wat ervaring opgedaan voordat ik mijn eigen bureau begon. Bij Jorritsma was ik aan het tegelzetten, stuken, voegen en timmeren. Heerlijk was dat, met de handen werken. En door de praktijk weet je wat bouwen inhoudt. Het is goed om te weten wat iedereen in het bouwproces doet. Voor een architect is dat belangrijk. Want een van de aspecten van mijn vak is bouwbegeleiding. Mijn eerste baan was bij het architectenbureau van de Wind Groep in Drachten, een grote projectontwikkelaar. Op een gegeven moment wilde ik bij een wat kleiner bureau werken dat heel gericht is op vormgeving. Zo kwam ik naar aanleiding van een glazen woning in Oranjewoud bij Borren Staalenhoef in Leeuwarden terecht. Dit bureau had die woning ontworpen. In 2009 vond ik de tijd rijp om zelfstandig verder te gaan.’
Dat was middenin de crisis!
‘Achteraf een goed moment. Ik kreeg alleen maar kleine opdrachten. Daardoor kon ik er rustig in groeien. De risico’s waren niet al te groot en ik had voldoende tijd om goed werk te leveren.’
Heb je nooit zorgen gehad over de broodwinning?
‘Toch wel. In het begin. Een architect werkt vaak eenmalig voor een opdrachtgever. Het opbouwen van continuïteit kost tijd.’
Waar wil je naar toe?
‘Naar een bureau van tussen de vijf en tien mensen om een team te formeren dat alle disciplines in huis heeft en grote projecten aankan, want ik wil niet nee hoeven zeggen. Ik ben al aardig op weg. Mijn man, Sebastiaan Dassen, technisch adviseur, werkt mee. Verder hebben we nog een technisch adviseur en een architect in opleiding. In augustus komt er een fulltime architect bij, die nu al via een tekenbureau voor ons werkt. Daardoor wordt er meer van me gevraagd in het ondernemerschap. Ik ontwikkel me nog steeds.’
Wat zijn jouw mooiste werken?
‘Een huis in Hindeloopen van Karel Nijholt waar ik van a tot z bij betrokken was. Een ander leuk project in mijn eigen stad was de bouw van twee hotelkamers boven het restaurant waar we nu zitten. Een fantastische plek met het mooiste uitzicht. Het was jarenlang een zolder! Andere interessante opdrachten zijn 54 woningen in Heerhugowaard waar ik ook de inrichting van het gebied moet vormgeven, een moderne villa in Heerenveen, een ingestorte boerderij in het Groninger aardbevingsgebied die weer herbouwd moet worden, 28 appartementen in Leeuwarden en een boerderij in It Heidenskip. Ik heb al een aardige portfolio met mooie referenties opgebouwd.’
Kun je je werk combineren met de huishouding?
‘Het zal wel moeten. Zeker, het is een druk bestaan. Aan de andere kant is het zo dat de kinderen opgroeien in het ondernemersleven. Als tussen de middag de telefoon gaat weten ze dat ze stil moeten zijn.’
Wat zijn jouw hobby’s?
‘Naast mijn werk windsurfen, kitesurfen en hardlopen.’
Uit eten gaan?
‘Graag! Vis en vegetarisch. Maar ik heb alles gegeten, van slang tot krokodil.’
Pardon?
‘Ja, ik mag graag reizen, wil de hele wereld zien. Slang at ik in Vietnam, krokodil in Zuid-Afrika. Neu, daar schrik ik niet van. Het enige dat ik weigerde was hond in China.’
Lunch of diner?
‘Lunch heb ik niet aan tijd.’
