GREONTERP – Was de wens van Gerard Reve (1923-2006) gehoord, dan lag hij nu begraven op het kerkhofje van Greonterp, waar hij van 1964 tot 1971 woonde met Hendrik van Manen (de literaire figuur Teigetje) en Willem Bruno van Albada (Woelrat). Later probeerden Revianen er een houten kruis te plaatsen zoals de grote volksschrijver graag bij zijn graf zou zien. Zonder argumenten werd dat verzoek afgewezen, wat Reve’s correspondentievriend Hans Wiegel verbaasde.
Had Reve wel in het gehucht gelegen, dan was Greonterp een nog drukker bezocht pelgrimsoord geweest. Reve beleefde er een heftige, bijzondere en drankzuchtige periode en hij schreef in zijn Friese tijd zijn belangrijkste werk: Nader Tot U(1966). Het is gezien en niet onopgemerkt gebleven, zou Reve het in zijn eigen plechtstatige stijl hebben becommentarieerd.
Elk jaar wordt ter nagedachtenis aan de roomse Reve de Maria ten Hemelvaartviering in Greonterp en in de St. Vituskerk in Blauwhuis gevierd. Dit keer was er een andere aanleiding om naar Greonterp te komen: tastbare herinneringen in woord en beeld op en rond het kerkhof werden geïntroduceerd en er is een ijzeren grondplaquette gelegd voor huize Het Gras, het vroegere domicilie van de drie mannen. Dit initiatief werd genomen in het kader van het project ‘Reve yn Fryslân’.
Hendrik en Willem veegden het zand weg en zo maakten zij de tekst zichtbaar: Hier was Reve, zeer korte tijd, bijna gelukkig. Pastoor Peter van der Weide zegende de plaquette in met de woorden: Het gras verwelkt, de bloem verdort, maar het woord Gods houdt eeuwig stand.
Wiegel las Eind Goed, Al Goed voor:
Mijn as wordt begraven op het kerkhof te Greonterp. De mensen die komen kijken krijgen met onbekrompen maat te drinken, de kinderen ook, dat staat geschreven. Er komt een houten kruis, waarop te lezen valt: “God is de liefde”, verder niks. Dan komt de harmonie en speelt een lied, langzaam en vroom met veel koper. Als er wel wolken maar geen wind is, wordt de hemel een sluier van stilte en daalt iets neer dat veel lijkt op geluk.
