GROU – Als een Fenix is Theehuis Grou uit de as herrezen. Met minstens evenveel grandeur als de oude zaak. Okay, je mag stellen dat het karakter van al dat hout niet is teruggekeerd, maar er staat een kloek, modern en toch in de omgeving harmoniërend gebouw. Een mooie prestatie van Robert Landstra van VNL architecten in Grou. Je hoeft het niet ver te zoeken om kwaliteit te vinden. En belangrijk: de kap is van riet. Voor de rest is het een duurzaam en onderhoudsarm gebouw, wat veel prettiger voelt voor de uitbaters Timo Slump en Marieke Warmerdam, en ook voor pandeigenaar Sybe Osinga en zijn familie.
Het Theehuis, van oorsprong een water- en ijsherberg, dateert van de twintiger jaren. Sindsdien heeft het Grou smoel gegeven. Niet elke watersportplaats benut zo’n kans. Neem Langweer, het mooiste watersportdorp van Friesland, waar de entree vanaf het water een particulier domein is geworden. Daar had een Theehuis-achtige uitspanning bij de haveningang niet misstaan, maar toen De Groote Gaast werd afgebroken had het dorp geen animo voor het handhaven van een recreatiebestemming. Grou heeft zijn gezicht wel behouden. Het oogt door de verdieping boven de begane grond – het oude Theehuis had die niet – nog indringender dan voorheen.
Dat de gasten de oude sfeer ervaren heeft volgens Timo te maken met hetzelfde grondplan waarop is gebouwd: ,,Het Theehuis staat op precies dezelfde plek. Extra ruimte hebben we gecreëerd door de verdieping.’’
Zowel beneden als boven is een keuken ingericht. Daardoor kunnen gasten snel worden bediend. Niet alleen qua oppervlakte is de zaak groter geworden, ook de terrasruimte is toegenomen. En wat te zeggen van de haven aan de vernieuwde vlonders en steigers. Er kunnen behoorlijk meer boten afmeren. Voor de sloepen is er een speciaal haventje met een kippenbruggetje als barrière.
De opening door wethouder Henk Deinum van Leeuwarden was een moment dat Sybe Osinga niet onberoerd liet. Net als die 26stefebruari vorig jaar toen de zaak afbrandde. De Grouster gemeenschap kwam in actie en het Theehuis bleef als tijdelijk drijvend paviljoen door draaien. Het Theehuis was altijd een baken van herinneringen, zeilvakanties en daar ontstane liefdes. Dat blijft zo.
