ACHLUM – Eind 2016 belde Marike Geel enthousiast haar moeder op. ‘Ik heb een leuk kerkje in Achlum gezien!’ ‘Daar heeft je vader nog gepreekt,’ luidde de verrassende reactie.
‘Dat wist ik helemaal niet,’ zegt Marike nu. Het heeft zo moeten zijn. Ze is geboren in Winsum
als een van de vier meiden uit een Amsterdams domineesgezin, van wie theologe Jacobine bekendheid geniet als tv-presentatrice en columniste. Het gezin heeft zeven jaar in Indonesië gezeten. De Friese periode was een inspirerende break zoals veel van zijn collega’s het hier hebben ervaren.
Marike woonde in Amsterdam, maar met drie Rhodesian Ridgebacks op een appartement was niet ideaal.
‘Ik zei tegen m’n doggy’s: let’s go, we gaan naar Friesland.’
Ze sloeg haar slag. De huizenprijzen in de hoofdstad zijn tot ongekende hoogten gestegen. Van de opbrengst kon ze deze kerk kopen, laten opknappen en schilderen, en hield ze nog geld over ook. Maar de keerzijde wreekt zich nu. Marike is in Amsterdam blijven werken; als physican assistant– zaalarts op de intensive care – aan het VU medisch centrum. Elke dag op en neer met de auto vormt een aanslag op haar portemonnee en de reiskostenvergoeding is een schijntje: ‘Zo’n 230 kilometer rijden is heel duur, al is de bereikbaarheid via de Afsluitdijk over de A7 super. Ik teer in en het wordt bezwaarlijk; vijf uur op, zes uur weg, ’s avonds zeven uur pas thuis.’ Misschien is een baan dichterbij een optie: ‘Want ik geniet eigenlijk te weinig van dit huis.’
De honden zijn het probleem niet, die worden dagelijks afgezet in een dagopvang in Purmerend. Voor dit interview zijn ze daar ook; wel zo rustig. Marike heeft ze gebracht en haalt ze na het gesprek weer op. Ja, dan haal je gemakkelijk tachtigduizend kilometer per jaar.
Marike wilde, in haar woorden, ‘een move maken’. De ‘gezinsuitbreiding’ met een derde hond gaf het laatste zetje. Bovendien was ze wel toe aan een andere manier van leven, aan een nieuwe, frisse omgeving.
‘Ik heb een vriendin in Leeuwarden en ik ging me op Friesland oriënteren. Een zwager van mij tipte me om in Harlingen te kijken. Dus ik op Funda gezocht in een straal van vijftien kilometer rond de stad. Zo kwam ik uit bij dit kerkje.’
Toen ze een kijkje nam was ze onder de indruk van het terpdorpje waar Ulbe Piers Draisma in 1811 zijn onderlinge waarborgmaatschappij stichtte, de oudste rechtsvoorganger van het Achmea-concern, dat bij het 200-jarig jubileum een conferentie hield en Bill Clinton als gastspreker onthaalde.
‘Achlum is een schitterend dorpje met veel karakteristieke huizen en mooie bruggetjes over het grachtje. Ik voelde me hier meteen thuis. Dat het rustig is vind ik heerlijk. Ik hoef niet elke dag mensen aan de deur. Aan de andere kant gaat men hier heel goed en ontspannen met elkaar om,’ zegt Marike.
Ze heeft er veel aan gedaan om het van binnen zo mooi en gerieflijk mogelijk te maken. Een megaklus, zoals ze het zelf noemt. Vooral op de royale woonkeuken met kookeiland is ze trots. Het woongedeelte is ook goed geslaagd. Veel meubels zijn nieuw. Op de houten vloer ligt een fraai Afghaans kleed, gekocht op de veilingsiteCatawiki. Deze woonkamer, die in een open verbinding staat met de keuken, wordt tevens gebruikt als vergaderlocatie.
Marike: ‘Ik heb de ruimte en dit is een speciale locatie. Ik sta op de sites BuitenBusiness.nl en AndersVergaderen.nl. Als ik elke maand een reservering heb betekent dat een welkome aanvulling op mijn inkomsten.’
Buiten heeft ze de boel ook aangepakt. Onder architectuur werd een fraaie tuin met vlonders aangelegd (‘Moeilijk om zelf te verzinnen’). De tuin lijkt veel dieper, maar het achterliggend perceel is van de buren. Zoals het een iepen mienskipbetaamt vervaagt in Achlum het mijn en dijn.
