GOUTUM – Wie in agrarisch Friesland heeft niet gehoord van, gelezen over of gesproken met Anne Oosterbaan (1932-2015). Hij genoot grote bekendheid als topfokker van koeien, paarden en schapen, kweker van een eigen tulpensoort en veredelaar van gevogelte als pauwen, duiven en kippen. Begrijpelijk dat binnen de familie, onder aanvoering van dochter Anke Oosterbaan, de wens leefde om een biografie aan haar heit te wijden. Een omvangrijke klus, zo zou blijken voor de daarvoor benaderde auteur en uitgever van het Fries Journaal, Albert van Keimpema.
Toepasselijk was het om het boek te betitelen met Oosterbaans lijfspreuk ‘Sa is 't krekt’. Een uitspraak die hij steevast bezigde bij het welslagen van een missie. De presentatie was in het Fries Landbouwmuseum.
Het omslag is gemaakt door ontwerper Igor Pakan van Gull design & media in Sexbierum. De collage beeltenissen geeft in een oogopslag het succes van Anne Oosterbaan weer. Als vriend van hem (zij bleven elkaar wel met ‘jo’ (u) aanspreken) en deskundige op het gebied van de koeien- en paardenfokkerij, verzorgde de huidige Koninklijk Friesch Paarden Stamboek-directeur Ids Hellinga de inleiding van ‘Sa is' t krekt’.
Hellinga: ‘Wat Anne in zijn hoofd had, bracht hij in de praktijk. Of het nu de veredeling van dieren of planten, dan wel het kweken van nieuwe soorten en rassen betrof, het resulteerde vaak in ‘be good and show it’. En daarbij gevoegd een fijn gevoel voor pr naar hoge binnen- en buitenlandse gasten toe, dan laat het zich begrijpen dat men soms versteld stond van zijn kwaliteiten.’
Meewarig was in de jaren 60 en 70 dan ook de kritiek van rundveefokkers uit de Friese greidhoek, toen Oosterbaan als ‘boerke út de bouhoeke’ de kampioensprijzen voor zich opeiste met zijn koeien Klooster Martha 64 en Greta 69. Bij de stieren maakte hij furore met de door hem aangekochte Nuboxer Verwachting.
Albert van Keimpema trok een vergelijking tussen Anne Oosterbaan en Abe Lenstra. Bij Anne was de diversiteit groot in veredeling, Abe was geniaal in sporten als schaatsen, atletiek, eierzoeken en voetbal uiteraard.
Opmerkelijk is dat Van Keimpema Oosterbaan bij leven niet heeft gekend.
‘Maar het schrijft misschien ook wel beter vanuit verbeelding,’ stelde hij. Hoe dan ook, hij heeft dankzij allerlei bronnen een goed beeld geschetst van een heer van stand, de mensen voor zich winnende Oosterbaan. Ondergetekende, in de Franeker periode vaak met Anne op fietsend en bijpratend over allerlei zaken, kan zich althans vinden in de biografische weergave.
Onder de ca. 100 genodigden die de presentatie bijwoonden, bevonden zich tal van vrienden waarmee Oosterbaan als fokker of op het sociale vlak nauwe contacten onderhield. Zoals fokveehandelaar Kars Fielmich uit Bovenkarspel die veel bij hem over de vloer kwam en bij Anke Oosterbaan het idee voor een biografie aandroeg. Oosterbaan, fervent tegenstander van het gebruik van Amerikaanse stieren, vond met de eveneens aanwezige Dirk Endendijk uit Ermelo en nog zo’n 300 fokkers een geestverwant voor de oprichting van het Fries Hollands Rundvee Stamboek. Wie voorts goede herinneringen aan wijlen hun vriend Anne bewaren, was het op dat moment onderling bijpratende trio serviceclubleden Ben de Jong uit Koufurderrige, Sjoerd Ybema uit Harlingen en Johan Sytema uit Menaldum. (JdK)
