HEERENVEEN – Frank Nijholt (45) verkocht vorig jaar de naam en handelsactiviteiten van On Level balustrades in Manchester en Emmerich, die nu in Engeland en Duitsland zelfstandig onder één koepel opereren. Hijzelf bleef met het nieuw opgerichte Sparq balustrades in ons land actief.
Samen met Jorrit Spijksma voert hij de directie. Sparq maakt vol glas-balustrades, dus zonder staanders en frames en dergelijke, en leent zich bij uitstek in een hoogwaardige, transparante designomgeving.
‘Mijn hart ligt bij techniek en design,’ zegt de man die privé met Geertje Bruinsma is en met hun vier kinderen waarvan twee uit Geertje’s eerdere relatie..
Wat waren jouw plannen toen je 18 was?
‘Ik kom uit een hele grote familie. Bij heit thuis waren ze met hun zestienen, bij mem waren er acht kinderen. Ja, ik ken ze allemaal, maar niet al hun kinderen. In Joure ben ik opgegroeid, net als vrijwel al m’n neven en nichten. Ik kreeg van mijn ouders alle ruimte om te sporten en te doen wat ik wilde. Helaas overleed heit al op z’n 37ste, ik was nog maar dertien. Eén van mijn broertjes is ook jong overleden, hij werd niet ouder dan 24. Dat mijn mem zich er zo goed doorheen sloeg vond ik indrukwekkend. Ze is een monsterachtig goede mem. Al vroeg had ik een voorliefde voor techniek en voor ontwerp. Toch ging ik na de lagere school eerst naar de landbouwschool in Sint Nyk want ik dacht boer te worden. Mijn omke was boer en daar was ik vaak. Het boerenleven sprak mij aan en ik mocht graag werken. Na deze opleiding ging ik naar de MTS in Sneek, want ik zocht het in de techniek, mede door het pushen van Joop Dirkx, waar mem een relatie mee had gekregen. In de techniek kun je altijd een goede baan krijgen, zei hij. In Sneek lukte het niet op school. Dat lag niet aan de school, maar aan mij. Mijn stiefvader zei dat ik ook wel naar de MTS in Dordrecht kon. Daar kwam hij namelijk vandaan. Het leek me wel wat en zo kwam ik in de kost bij het gezin van mijn stiefbroer. Er ging een wereld voor me open daar in Rotterdam-Dordrecht. Het was er heel anders. In de kantine waren de leerlingen in twee groepen verdeeld: zwart en blank. Ik kon trouwens met iedereen goed overweg. Ik werd geaccepteerd. Ook door de voetbalclub Heerenveen. Die fanatieke Feyenoord-supporters konden van alle andere clubs alleen Heerenveen velen. Twee jaar heb ik er gezeten en toen had ik m’n papiertje. Ik wist nog niet wat ik wilde worden, wel dat het ondernemersbestaan me prachtig leek. Dat zat er al van jongs af in. Via Joop kon ik aan de slag bij het aannemingsbedrijf Joost Visser dat in Dordrecht is opgericht. In Heerenveen had Jan Kuyper de leiding. Ik werd verantwoordelijk voor het onderhoud van het machinepark. Een sleutelaar was ik niet.’
Wat is er van terechtgekomen?
‘Dit is mijn werk niet helemaal, wist ik. Dus ik ging een ondernemingsplan maken. Iets in de loodsenbouw was mijn gedachte. Maar al gauw moest het staalbouw worden want daar zit meer techniek in. Jan zei: je moet niet weggaan, we kunnen het ook met z’n tweeën oppakken. Dat deed hij met meer partners. Hij een hele trits aan bedrijven. Zo was Nijholt staal- en machinebouw ontstaan. Waarschijnlijk groeide VK Holding waar alle ondernemingen onder vielen te snel of werd het te groot, want de maatschappij ging in 2010 failliet. Door Jan en de constructie met hem heb ik wel leren strijden en daar deed ik ten tijde van het faillissement mijn voordeel mee. We hebben het verder netjes afgesloten en hoewel ik het daarna zakelijk zwaar heb gehad, mede door de economische crisis, kwam de breuk achteraf op een goed moment. Ik was vanaf dat moment helemaal eigen baas en kon ik mijn bedrijf vervolgens nog meer naar eigen inzicht sturen. In 2012 ging ik me focussen op glasbalustrades en veranderde ik de naam in On Level. We zaten aanvankelijk breed in de markt met stalen trappen, brugleuningen in de wegenbouw, aluminium balustrades enzovoorts. Door de overname van twee bedrijven kon een groeispurt worden gemaakt en konden we handelspoten in het buitenland opzetten. Dankzij ons sterke punt van het maken en monteren van innovatieve, slimme balustrades, kwam het bedrijf steeds sterker in de markt te staan. Maar ik had niet verwacht dat na de verkoop vorig jaar zoveel aarzeling onder relaties ontstond, want het was toch ons kent ons en we genoten veel vertrouwen. Kennelijk heeft zo’n verkoop meer impact dan ik had verwacht. Thans zijn we weer volop in de running en werken we voor aannemers, architecten, verenigingen van eigenaren, staalbedrijven en particulieren. Onze producten passen precies in de trend van openheid, design, strakke afwerking, zowel in de zakelijke als particuliere markt. Architecten mogen graag met onze producten ontwerpen. Designbalustrades van dubbele glasplaten zijn hartstikke mooi en we zijn heel gericht op circulair. Wij construeren de balustrades zó, dat hergebruik heel simpel is en dat de materialen waarin de balustrades worden opgesloten recyclebaar zijn. Dat geldt voor de kunststof wiggen, het aluminium en de rubberafdichting. Even door de shredder en je hebt mooie korrels voor nieuwe rubberproducten. Nee, een glazen wand-oude-stijl als valbeveiliging op de loges van het Abe Lenstra Stadion is niet meer nodig. Gedateerd. Als je opzij kijkt word je door de staanders veel zicht ontnomen. Dat zouden nu mooi vol glas-balustrades van Sparq kunnen zijn, sterker, moeten zijn!’
