HUIZUM – De dichter Jan Jacob Slauerhoff (1898-1936) is alom aanwezig in Huizum, het dorp waar zijn ouders en hijzelf begraven liggen. Bij het begin van het kerkepad naar de Dorpskerk Huizum wordt dat meteen duidelijk. Maar ook binnen kan niemand meer om de melancholische dichter heen. In een nis is een bronzen plaquette van hem geplaatst. Het gaat hier om een tweede afgietsel van de beeltenis die door Ben van der Geest is gemaakt. Na de elfde Slauerhoff-lezing, ditmaal door klimaatprofessor Pier Vellinga, werd de plaquette geplaatst. Theatermaker en Slauerhoff-kenner Peter Vermaat hield een verhaal waarin hij via de filosoof/dichter Friedrich Nietzschge een brug sloeg tussen klimaat en Slauerhoff.
Vorig jaar stond Huizum reeds in het teken van de dichter die als scheepsarts verre oorden bezocht. Hij was een rusteloze ziel die het nergens kon vinden. ‘Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,’ schreef hij eens.
Peter de Haan, voorzitter van de commissie die namens de stichting Fryske Âlde Tsjerken met culturele activiteiten de 12e-eeuwse Dorpskerk Huizum (het oudste monument in Leeuwarden)exploiteert, vertelde: ‘Het meest heeft Slauerhoff zich thuis gevoeld op Vlieland waar zijn moeder Cornelia Pronker (1858-1951) vandaan komt. Daar is lang geleden de eerste plaquette aan een gevel in de Dorpsstraat geplaatst. Tijdens de jaarlijkse lezing die naar Slauerhoff is genoemd, plaatsten we altijd de gipsen mal van het beeld, maar door het gesjouw werd die fragiel. Uit de pot die we vorig jaar hadden voor een theater, een expositie, een wandelroute, een openluchtconcert en een boekje, konden we de mal nogmaals in brons laten gieten.’
Het boekje is het in tien talen overgezette gedicht In Memoriam Patris, dat Slauerhoff schreef over de dood en begrafenis van zijn vader in 1929. Het is een ontroerend gedicht dat zijn eigen milieu weergeeft en de samenleving van toen schetst. De Friese vertaling is gemaakt door Eppie Dam. (AvK)
