FRANEKER – Gek eigenlijk: allang voor duurzaamheid een hot item was werd er gerecycled. Gewoon omdat afval een grondstof is. Of het nu om plastic, hout, papier, glas of metalen gaat. Met name metaal. De hoogovens in Velsen (Tata Steel) maken er prachtige nieuwe producten (halffabricaten) van. Er is dus een markt en als er een markt is, valt er ook brood mee te verdienen. Een bedrijf dat zich in recycling van metaal, non-ferro (koper, aluminium, rvs) en accu’s succesvol heeft ontwikkeld is Regelink Schroothandel in Kampen, dat dit jaar de Noord-Nederlandse Schrootverwerking in Franeker overnam. Bedrijven op twee toplocaties die een flinke bijdrage leveren aan CO2-reductie.
Denk bij schroot niet aan een ouwe bende. Althans, niet bij Regelink. Hij heeft geoliede bedrijven waar doordacht, ordelijk en milieutechnisch verantwoord schroot wordt ingenomen, gesorteerd, verwerkt en getransporteerd. Harry Regelink loopt goedkeurend over het prachtig, strategisch gelegen terrein aan het Van Harinxmakanaal op een doodlopend punt van de stad. Geen mens die last van de activiteiten heeft.
Hij is blij met het nieuwe bedrijf: ‘Wij kunnen de noordelijke markt nu nog beter en efficiënter bestrijken. We hadden al veel klanten in Friesland en die kunnen we vanuit Franeker uitstekend bedienen. En wij rijden van daaruit minder kilometers. Aangevoerd wordt er over de weg en afgevoerd over water.’
Het werk kan over de vestigingen mooi verdeeld worden. In Kampen, waar Regelink twee werven heeft van 25.000 m2 en 7.000 m2, kon men het knipwerk nauwelijks aan. De schootschaar op de locatie in Franeker (22.000 m2) kan werk overnemen. Zo creëer je synergie.
Buitenkans
De overname was een buitenkans. Het bedrijf hoorde bij staalproducent Bentler, een groot concern met 30.000 medewerkers wereldwijd. De vader van Harry’s compagnon Frits Stam – Jaap Stam – was 26 jaar directeur in Franeker. Onder hem draaide de tent prima. Maar nadat Frits naar Regelink vertrok omdat hij zich in de Bentler-organisatie niet prettig voelde, kwam de klad erin.
‘Ik zei tegen Frits: wat jij mist hebben wij en wat wij missen ben jij,’ aldus Harry (56). Hij sloeg toe toen Bentler later bereid bleek Franeker te verkopen. Immers, zo kon de zaak weer in de vertrouwde leiding van Frits, inmiddels mede-eigenaar, worden gegeven. De derde man die mede leiding geeft aan het bedrijf is Peter-Jan Borghouts, schoonzoon van Harry en eveneens toegetreden als vennoot.
De overname in 2018 was geen appeltje-eitje: ‘Wij zijn nuchtere boeren en dan sta je tegen tien man uit Europa die verbaal sterk zijn. De voertaal was Duits en de contracten werden in het Engels opgesteld. Ik moest op m’n qui-vive zijn. Maar ik ben snel denken en handelen gewend. Dat moet wel in de wereld waarin ik verkeer.’
Franeker past in de strategie om uit te breiden in het noorden.
Frits: ‘Wij hebben een vast klantenbestand overgenomen, het bedrijf heeft een prima reputatie en ook technisch is het goed ingericht.’
De Noord-Nederlandse Schroothandel past in deze tijd, laat Harry weten.
‘Wij zijn groen! De circulaire economie bestond nog niet eens toen wij dit al deden. Het is de ultieme vorm van duurzaamheid, want je ruimt op en je levert een grondstof.’
In het bloed
Schroot zit hem in het bloed. Vader Regelink, ook een Harry, begon meteen na de oorlog zijn schrootbedrijf in Kampen. Hij was een no-nonsense ondernemer: hard werken, niet zeuren, lange dagen. En eerlijk zaken doen, vlot betalen. Harry jr. doet dat ook. Zo bouw je een mooie kring van relaties op. Al gauw waren grote bedrijven klant bij senior. Een goede basis was gelegd. Regelink is in het hele land actief. Harry groeide op in de handel.
‘Ik liep al op mijn zestiende op het bedrijf rond en ik was nog maar achttien toen ik de zaak overnam,’ vertelt Harry, die veertig jaar in de business zit. Slopen met de snijbrander deed hij graag. En vandaag de dag nog wel als hij even de tijd heeft en als het nodig is. Het meeste sloop-, knip- en snijwerk gebeurt met een kraan. Onlangs is er geïnvesteerd in een nieuwe knipscheer om het schroot compact te maken en zoveel mogelijk kilo’s in zo weinig mogelijk volume te kunnen vervoeren. Schepen liggen op beide locaties aan de kade. Tachtig procent van al het metaalschroot wordt in bulk geëxporteerd naar Turkije, het grootste schrootland ter wereld. Bij voorkeur regisseert Regelink zelf logistiek en transport. Dat vinden de afnemers wel zo vertrouwd. Het bedrijf heeft permanent twee schepen in de vaart.
Zuiveren
Schroot is meer vervuild dan vroeger en dus lastiger te ‘zuiveren’.
Harry: ‘In veel apparaten zitten tegenwoordig batterijen. Soms zijn ze zo klein, bijvoorbeeld knoopcelbatterijen, dat je ze niet kunt vinden. Of ze zijn in een apparaat geïntegreerd, zoals de batterij van een e-bike vaak in het frame is verwerkt. De tegenwoordige lithium-ion-batterijen zijn trouwens nauwelijks te recyclen in tegenstelling tot bijvoorbeeld loodaccu’s. Batterijen zijn helemaal niet duurzaam. Bovendien zijn ze gevaarlijk. Sla maar eens met een pikhouweel op een mobieltje. Die ontploft, het is net een bom. Een e-bikeframe dat je verwringt kan kortsluiting en brand veroorzaken, zoals laatst in een opslagloods voor elektrische fietsen in Nunspeet. Zelfs een knoopcelbatterij heeft al genoeg energie voor kortsluiting. De machinist van de shredder is doodsbang voor elektrische auto’s. Wij willen geen troep die er niet in thuis hoort. Het kost tijd en energie om dat voor elkaar te krijgen.’
De controle is dan ook streng. Zo staan er bij de poort scanners die meten of er radioactief afval in de ladingen zit.
Regelink is lid van MRF (Metaal Recycling Federatie) en draagt het kwaliteitskeurmerk. Het bedrijf voldoet aan alle protocollen en wettelijke regelgeving qua milieueisen, administratie, brandveiligheid en arbo.
‘Alles moet kloppen in een schrootbedrijf als het onze,’ aldus Harry.
Met vier man loodsen ze het bedrijf door de tijd. Het werkplezier straalt eraf.
Frits: ‘We vullen elkaar goed aan. Harry kan goed met mensen omgaan, mijn taak is vooral de verkoop en Peter-Jan is met name sterk in inkoop.’
En dan is er nog Harry’s zoon Ronald Regelink die sinds 1 januari 2019 de marketing en communicatie doet. Want ook in schroot is dat tegenwoordig van belang.
Harry: ‘Juist omdat er zoveel onwetendheid is. Wij moeten onze taak om publiek, overheden en de markt te informeren serieus nemen. Zeker in deze tijd. Metalen en ijzer kunnen oneindig worden gerecycled en zijn dus zeer duurzame grondstoffen, maar dat geldt niet voor allerlei batterijen. Men moet meer kennis nemen van de laatste ontwikkelingen van en bedreigingen voor de circulaire economie. Wij lopen voorop maar de wereld om ons heen moet meegaan.’
