JOURE – Gouden jubilea komen vrijwel niet meer voor in het bedrijfsleven. Vijftig jaar in dezelfde job op dezelfde plek: het zal de hoppers van vandaag de dag hooglijk verbazen. Maar het bestaat nog steeds. In Joure trad Andries Mienstra toe tot de jubileumvijftigers van Douwe Egberts en staat Albert Brouwer (66) een halve eeuw aan de BP-pomp naast de Jumbo die wordt geëxploiteerd door Slump Oil. Hij organiseerde zelf een feestje in ’t Haske waar familie, vrienden en klanten hem kwamen feliciteren.
Aan stoppen denkt Albert nog steeds niet: ‘Waarom zou ik? Ik heb leuk werk en ik mag graag met mensen omgaan.
Dan kun je het ook heel lang volhouden. Ik kan me voorstellen dat iemand die heel lang aan dezelfde machine staat op een gegeven moment er genoeg van heeft. Maar dit is mijn leven hier. Het verveelt nooit. Lief en leed wordt hier gedeeld. Huwelijken, geboortes, overlijdens; alles maak ik mee. Als er iemand is overleden stuur ik steevast een kaart en schrijf ik op hoe ik de persoon mij herinner. Dit werk voelt als een hobby, die nog betaald wordt ook. De eerste jaren nam ik zelfs niet eens vakantie. Gelukkig heb ik een verlenging van mijn baas gekregen en hoef ik nog niet weg.’
Wat zegt jouw vrouw Alie?
‘Zij begrijpt me. Ik heb haar ook aan de pomp ontmoet. Niet in een café of aan de bar, maar hier. Ja, de pomp is de rode draad door mijn leven.’
Klanten kunnen zich het tankstation niet voorstellen zonder Albert: ‘Velen denken dat ik ook de eigenaar ben. Als ik zeg dat dat niet zo is, kunnen ze me bijna niet geloven.’
Is het werk veranderd?
Albert: ‘Niet zo heel veel. Pen en papier hebben plaatsgemaakt voor de computer. En het gaat vandaag de dag allemaal wat vluchtiger. Vroeger nam men alle tijd voor een praatje. Niemand had haast. Ik controleerde de bandenspanning en zo. Service verlenen is mij ingebakken.’
Op de feestavond blikte Albert even terug: ‘Toen ik begon landde de eerste mens op de maan, zong George Baker Little Green Bag en reed de tram nog door Joure.’
Ruzie heeft hij nog nooit gehad: ‘Wie goed doet goed ontmoet, zeg ik altijd maar.’
Wat ook een constante in zijn leven is, is het rijden in een Volkswagen Kever. Die had men op het terrein van ’t Haske in een kraan gehesen want iedereen moest weten dat Albert wat te vieren had.
‘Alie rijdt in een Opel Astra. Nee, dan zit ik niet achter het stuur maar naast haar. Iedereen kent mij van de pomp maar ook van de Kever. Al geef je mij een nieuwe Mercedes, ik zal er nooit in rijden.’ (AvK)
