AMSTERDAM – Barbara van Beukering, columniste van dit blad en woonachtig in Amsterdam en Boornzwaag bij Langweer (‘Het leukste dorp van Friesland’), zag beide ouders aan kanker overlijden. In het geval van haar vader Peter van Beukering, directeur van revalidatiecentrum Lyndenstein, was dat een lijdensweg, een verschrikkelijk ziek- en sterfbed. De ziekte overviel hem, hij wist er niet mee om te gaan en van goed afscheid nemen kwam het niet. Op 60-jarige leeftijd overleed hij.
Toen bij haar moeder Cootje van Beukering-Dijk, burgemeester op Terschelling, op 71-jarige leeftijd kanker werd geconstateerd wist zij hoe het niet moest.
Barbara: ‘Zij wilde niet wegkwijnen, wilde vol in het leven staand sterven. Elke dag was er borreluur. Op die manier hebben we heel goede gesprekken kunnen voeren en heeft ze door euthanasie waardig afscheid van het leven en van ons kunnen nemen.’
Deze ervaring vormde het uitgangspunt van Barbara’s nieuwe boek Je kunt het maar één keer doen. Dat boek is een persoonlijke zoektocht naar sterven, volgens haar ‘het grootste taboe in ons leven’.
‘Maar de dood is juist een onderdeel van het leven,’ vindt Barbara (53), die in Drachten is geboren en getogen. Ze ging al vroeg het huis uit en vestigde zich in Amsterdam waar ze een journalistieke carrière begon. Barbara werkte voor TROS Aktua, zette o.a. het Volkskrant Magazine op en ze schopte het tot hoofdredacteur van Het Parool. Verder schrijft ze columns voor diverse bladen, zoals uitgever Sladjana Labovic van Unieboek Het Spectrum bij de presentatie in de literaire sociëteit De Kring in Amsterdam aangaf: van BLVD, Elegance tot Fries Journaal. Na haar hoofdredacteurschap dacht ze na hoe haar tijd te vullen en toen ontstond het idee om een boek te schrijven over ouder worden. Het heet Kruip nooit achter een geranium en het werd een bestseller. Een tweede boek kon dus niet uitblijven. Weer werd een thema gevonden dat leeft bij de mensen: namelijk de dood. Binnen drie dagen stond dit werk al op de bestsellerlijst. Barbara schreef eigen ervaringen op, sprak met deskundigen en tekende ervaringen van nabestaanden op. Het is een indringend boek geworden dat meer inzicht verschaft over sterven. Volgens Barbara moet je de kans grijpen om de tijd die de ongeneeslijk zieke nog rest optimaal te benutten en de dood niet voor je uit te schuiven of te ontkennen.
Barbara: ‘Euthanasie is een waardige manier om het leven te beëindigen in plaats van zinloze behandelingen om het zoveel mogelijk te rekken waarbij geen kwaliteit van leven meer is.’
In De Kring waren veel mensen uit de literaire wereld en de media aanwezig: o.a. Atte Jongstra, Harold Hamersma, Victor Reinier, Michiel van Erp, Wouke van Scherrenburg, Annemarie Oster, Coen Verbraak en Peter Bewalda. Het eerste exemplaar overhandigde ze aan Hedy d’Ancona die de loftrompet over Barbara stak (‘Onwaarschijnlijk goed geschreven’). Angela Groothuizen zong een ontroerend lied uit haar solovoorstelling Leuke Binge over de dood van haar moeder. De ex-Dolly Dot werd voor het boek geïnterviewd naar aanleiding van het overlijden van vriendin en collega Ria Brieffies.
De boekpresentatie kreeg een vervolg in het huis van Barbara en haar man Thomas Deelen op de Kloveniersburgwal. Intimi vierden daar het leven, geen moment denkend aan de dood, in de geest van Harry Mulisch: ‘Je moet leven alsof je onsterfelijk bent.’
(Albert van Keimpema)
