Wonen & Leven
Woning Daglonerswoning
Bouwjaar ± 1880
Adres Boege 4 Oudemirdum
Bewoners Annemiek Terstal (59) en Paul Hissink (57)
OUDEMIRDUM – Vorig jaar streken Annemiek Terstal en Paul Hissink neer in Gaasterland.
Ze hadden Haarlem verlaten, wilden al langere tijd naar Friesland verhuizen. Ze kennen de provincie goed, hadden een vakantiewoning op Eysinga State, recreëerden in Langweer en zeilden in het merengebied. Bovendien waren pake en beppe Cats van Annemieks moederskant woonachtig in Oldeberkoop, waar Annemiek logeerde bij haar tantes: ‘Daar heb ik Friesland ontdekt, ik weet wat het is om in een koeienvlaai te stappen.’
Nu is ze op haar plek.
‘Hoe fijn het hier is!,’ roept ze uit, genoeglijk zittend in het zonnetje.
Paul beaamt dat: ‘Friesland is nog authentiek. Dit is een wereld van vroeger, zoals ik die mij uit mijn jeugd herinner.’
Hoe heerlijk ze het in hun gerieflijke vroegere daglonerswoning bij Oudemirdum ook hebben, een beetje bezorgd zijn ze wel.
‘De trek naar Friesland is groot. Wij merken het binnen onze vriendenkring. Veel mensen zouden hier graag willen wonen, of ze zijn op zoek naar een stek. Velen in het Westen, en zeker wij, hebben het gehad met hordes toeristen, de SUV’s, de bakfietsen, de enorme drukte in treinen, trams en op straat. Het Westen is onleefbaar. Wonen is er niet op te brengen. Een kind van ons huurt een kamer van zestig vierkante meter op De Pijp voor 1.800 euro per maand. Vroeger in mijn studententijd kwam ik niet eens in die buurt,’ zegt Paul.
‘Straks wordt het hier ook nog druk. Dat zien wij liever niet,’ lacht Annemiek.
De twee zijn bang dat Friesland bezwijkt voor grootschalige nieuwbouw, voor modernisering en het inleveren van de natuurwaarden.
Paul: ‘De kans is aanzienlijk dat vliegveld Lelystad open gaat, ook al is de groei van luchtvaart niet wenselijk en zeker in de nieuwe tijd niet reëel. Een laagvliegroute boven Friesland kan het woonplezier bederven terwijl het ten koste gaat van de recreatie, lijkt me. En daar moet Friesland het juist van hebben.’
Ze zijn ook ongerust over bouwen in het wilde weg. Ze zien het in hun nabije omgeving.
Paul: ‘Hier vlakbij wordt een natuurgebied van dertig hectare verkocht aan een particulier. Wat gebeurt daarmee? vraag je je af. Wat mij betreft is dat een no go. In Langweer willen plannenmakers een groot huisjespark in het buitengebied aan de rand van het dorp realiseren. Dan verniel je zo’n plaats. Friesland is een unieke provincie, dat moeten de Friezen beseffen.’
Paul en Annemiek hebben naam opgebouwd in interieurs, design, ontwerp en meubels. De opa van Annemiek, Jac. Terstal, legde als matrassenmaker en stoffeerder de basis. Ze werkten samen. Annemiek runde de studio, Paul deed de winkel. Een goede combi.
‘We hadden een druk bestaan. Na zes dagen werken reden wij zondags in alle vroegte naar Friesland om op adem te komen,’ vertelt Annemiek.
‘Friesland was voor ons een vluchtheuvel,’ voegt Paul eraan toe.
Makkelijk was het niet. Vooral niet toen de financiële crisis uitbrak. Ontslagen waren onvermijdelijk met een team van twaalf medewerkers. De ene ontwikkeling volgde daarna op de andere. Het pand werd verkocht en verderop in de straat werd een ander, kleiner pand aangekocht. Paul en Annemiek besloten appartementen boven de winkel te ontwikkelen. Dat zou hun oudedagsvoorziening worden. Vervolgens huisvestte Annemiek haar studio in een oud koetshuis, dat later van de hand werd gedaan. Ze verkochten alles en bouwen in Friesland een nieuw bestaan op.
‘Wij waren op een gegeven moment alleen voor de bank aan het werk, daarom,’ laat Annemiek weten. Ze houdt een atelier in Amsterdam-Zuid aan.
‘Om voeling met de stad en met de markt te houden,’ zegt ze, want stoppen doet ze voorlopig niet.
In 2016 werd een zoektocht naar een woning gestart.
Paul: ‘We hebben zo véél huizen bekeken.’ In Langweer leek het raak te zijn. Ze hadden belangstelling voor de oude boekenwinkel van hun vriend Jan Sibbel. Geschikt voor wonen én een studio, volgens Annemiek, die een mooi plan had bedacht. Maar omdat de gemeente dwars bleef liggen zagen ze er van af. Vorig jaar liepen ze tegen de vrijstaande woning aan de Boege aan op een ruim perceel van 1.300 m2.
Paul: ‘Gaasterland is ideaal. Je hebt hier bos en water.’
Vorig jaar kochten ze de woning en ze verbouwen die zelf. Veel is al gedaan, er is een doorbraak gemaakt en woonkamer en keuken zijn vernieuwd. Van de garage hebben ze een mooi gastenverblijf gemaakt. Overal zie je design en meubelstukken van grote meesters als Philippe Starck en Le Corbusier en vele anderen.
De verbouw gebeurt met beleid.
Paul: ‘Ik denk als een ontwikkelaar want het huis moet later op zijn minst opbrengen wat het ons heeft gekost.’
Hun kinderen zagen de verhuizing aanvankelijk niet zitten ‘want dan komen we nooit meer langs’.
‘Daar denken ze inmiddels anders over,’ lachen Paul en Annemiek. (AvK)
