LEEUWARDEN – Advocaat Arend Lanting is 70 jaar en hij vindt het na een leven lang hard werken welletjes. Het kantoor is ruim gemaakt, de laatste lopende zaken zijn afgehandeld en aan collega’s overgedragen. Alle facetten van zijn boeiende vak heeft hij beleefd, vrijwel alle disciplines heeft hij uitgeoefend. Een allround advocaat was hij, eentje van de oude stempel maar meegegroeid met zijn tijd.
Toewijding, dat is een kenmerk dat op hem van toepassing was: ‘Ik deed alles in het belang van de cliënt en van de zaak.’
Bijzonder is dat hij binnen de advocatuur drie verschillende petten heeft gedragen: deken van de Nederlandse Orde van Advocaten, afgevaardigde in het Advocatenparlement en lid van de Raad van Discipline. Dat was niet helemaal zuiver naar de scheiding der machten maar wel een teken dat Lanting hooggewaardeerd werd binnen zijn beroepsgroep.
Hij was vele jaren een spil bij Beek Advocaten, opgericht in 1954 en een van de oudste nog bestaande kantoren in Friesland. Een praktijk die een brede juridische dienstverlening voert. Bestaand uit een hecht team, maar wel geformeerd uit zeven deskundige individualisten die een ‘eigen toko’ hebben.
In 1976 maakte hij er zijn entree: ‘Beek zat er toen als éénpitter.’ Het was verplicht om drie jaar stage te lopen onder een patroon. Bij toeval kwam Lanting terecht in Leeuwarden. Hij zou er voorgoed blijven. Nu had hij al het nodige van de wereld gezien. Zijn vader was namelijk waterbouwkundig ingenieur. Hij bouwde vooral havens. Daardoor voerde de jeugd van Arend Lanting (een halve Fries, van moeders kant) langs verschillende landen. Hij zat op de basisschool in Turkije en daarna in het Gooi op de middelbare school. Hij studeerde civielrecht in Groningen waar hij een actief lid was van studentenroeivereniging Aegir.
‘Ik heb een interessante jeugd gehad en een brede horizon ontwikkeld,’ aldus Lanting, die dankzij zijn internationale oriëntatie cliënten had in het buitenland, zoals in Israël.
Klik
Het was zijn bedoeling in het bedrijfsleven te gaan, maar tot hun beider verrassing bleken Beek en Lanting een klik met elkaar te hebben.
‘Anders had hij mij er wel uitgeschopt,’ lacht Lanting over de no-nonsense confrère.
Hij pakte van begin af aan alles op wat hem voor de voeten kwam: ‘Specialiseren kun je eigenlijk niet in de provincie. Daar is geen markt voor. Dus ik deed alles, tot strafzaken en schaderecht aan toe. Het enige waar ik niks aan vond waren echtscheidingen. Zinloos ruzie maken en getrek aan de kinderen. Deprimerend en helemaal niet goed voor de kinderen. Helaas gebeurt het vaak.’
Niet in zijn geval. Lanting is 42 jaar getrouwd. Ze hebben vier kinderen.
Zijn meeste belangstelling ging uit naar het ondernemingsrecht en het bedrijfsjuridisch advies: ‘Het is mooi werk om met uitstel van betaling een bedrijf te redden, schoon schip te maken en het zonder al te veel schade te hebben veroorzaakt naar een nieuwe toekomst loodsen.’
Vrouwen
Na zijn komst groeide het kantoor Beek gestaag. In de persoon van Klaas Wielinga kwam de derde partner binnen. Er is zelfs een periode geweest dat buiten hem om er alleen maar vrouwen werkten.
‘Heel gezellig,’ vond Lanting. Maar ook praktisch en constructief?
Lanting, voorzichtig: ‘Misschien komt het seksistisch over maar zo bedoel ik het niet, maar in het juridisch vak is het goed dat het masculiene van de man en het feminiene van de vrouw samenkomen. Dan is er evenwicht. Het harde directe van het testosteron gekoppeld aan het empathische van het oestrogeen. Ik heb tijdens de kantoorlunches altijd goed met vrouwen kunnen klankborden.’
Hij was zelf trouwens geen hardliner maar wel straight: ‘Bij Vindicat heb ik geleerd dat je boosheid ook kunt spelen. Ik heb het altijd duidelijk willen stellen. In het begin van mijn carrière wist een cliënt het tijdens een comparitie van partijen eens beter dan ik. Dus ik klap het dossier dicht en ben uit de rechtszaal weggelopen. De rechtbankvoorzitter vroeg: wat heb ik verkeerd gedaan? Ik zei: niks, mijn cliënt denkt het beter te weten. Later leer je dat het ook wat minder bot kan.’
Bestuursfuncties
Aan zijn bestuursfuncties heeft de beminnelijke en alom gerespecteerde jurist veel genoegen beleefd. De beroepsethiek heeft hem altijd geïnteresseerd: ‘De commissies zijn onmisbaar. Je hebt een zelfreinigend vermogen nodig. Advocaten zijn als de dood voor een klacht en dat is een goed teken.’
Het is voor hem een uitdaging om een geschil op te lossen: ‘Als deken krijg je te maken met harde koppen die botsen. Onder de klagers heb je querulanten die je het bloed onder de nagels vandaan kunnen halen. Toch ben ik altijd blijven bemiddelen en won ik het vertrouwen van strijdende partijen. Dan is er een voedingsbodem om tot een oplossing te komen.’
Zijn rol van arbiter vervulde Lanting ook bij de Kamer van Koophandel. Zijn tactiek: partijen binden aan zijn uitgangspunt dat vervolgens als vertrekpunt voor onderhandelingen gold.
De grote vakantie is na 44 jaar werken aangebroken. Alle tijd voor zijn hobby’s: lezen, puzzelen, de hond die de conditie van de baas op peil moet houden en reizen. Met corona heeft hij het wel gehad (‘Gezondheidszorg is gebaat bij een gezonde economie’) en Arend Lanting leeft zijn leven zoals hij het altijd heeft gedaan: onafhankelijk, nuchter en vrij van de waan van de dag.
