Wonen op een Gaasterlandse bult
OUDEMIRDUM – ‘Al strûpt hiel Fryslân der ûnder, wy hâlde hjir droege fuotten,‘ zegt Iebele van der Meulen hoog en droog op een mooie winterochtend zittend op het betonterras, uitkijkend over het dal aan zijn voeten, een oude, droge slenk van de Zuiderzee die vroeger bij hoog water vol stroomde. De Gaasterlandse bult waarop het huis van Iebele en zijn partners Joop en Rik staat, reikt tot zeven meter boven de zeespiegel. Een veilige plek dus, over de eeuwen bekeken dan. Iebele heeft er zijn stek gevonden, hoewel hij niet aan één plek gebonden wil zijn.
De drie hebben ook huizen in Amsterdam (twee etages in een pand aan de Keizersgracht) en sinds anderhalf jaar op Mallorca, een huis waarvan de verbouw dit voorjaar voltooid is.
Opgegroeid in Heerenveen waar hij het vwo doorliep, wilde Iebele daarna beslist verkassen naar Amsterdam. Dat was in 1988. Hij was toe aan de bruisende dynamiek van de stad. Daar wordt het echte leven geleefd, daar kan hij zich ontplooien. Hij koos voor een studie aan de modeacademie en die rondde hij ook af.
‘Maar kledingontwerpen was niet echt mijn ding. Styling daarentegen wel en zo ben ik in de tijdschriftenwereld terechtgekomen. Een van de eerste magazines waar ik voor werkte was het mannenblad MAN en het vrouwenblad Elegance. Tijdens mijn stage bij MAN mocht ik samenwerken met topfotograaf Erwin Olaf. Met hem maakte ik een fotoshoot met Miep Brons als model. Het thema was jeans. Zij was de echtgenote van textielhandelaar Loek Brons en ze was de vrouw achter de pornotheken, later erotheken en weer later homo-erotiek. Ik maakte zelf producties en werkte als freelancer. Verder was ik commercieel actief voor zaken als De Bijenkorf en V&D, en voor merken als Gucci (in Londen).’
De basis voor een mooie carrière als stylist in de wereld van mode en lifestyle was gelegd. Rozemarijn de Witte, bedenker en oprichter van LINDA, vroeg hem zeventien jaar geleden de eerste acht covers voor dit toen nieuwe blad te maken. Linda wordt gedragen door Linda de Mol en werd een absolute tophit. Iebele moest de beeldtaal vormgeven. De samenwerking voldeed zo goed dat hij als chef beeld in vaste dienst trad.
Iebele: ‘Eerlijk gezegd was ik ook wel klaar met het gesjouw van kleding en spullen. Bovendien was ik toe aan het ritme om elke maand van begin tot eind aan een totaalproduct te werken.’
Later werd hij hoofdredacteur van de specials die onder het merk LINDA vielen: LINDA.wonen, LINDA.man, L’HOMO. en LINDA.loves. Twee jaar geleden kwam daar een einde aan. Iebele ging weer als freelancer aan de slag. Dan verdwijnt de vastigheid maar staat de deur ook open voor nieuwe uitdagingen zoals een mooie klus voor supermarkt Jumbo en samenwerking met designstudio INAMATT van Ina Meijer en Matthijs van Cruijsen in Pingjum.
Amsterdam is een creatieve broedplaats voor Iebele. In Gaasterland heeft hij de rust om geïnspireerd te werken: ‘Als ik concepten moet uitwerken en beeld moet zoeken kan ik volstaan met mijn laptop. Ik heb het voordeel dat ik niet altijd aan een kantoor ben gebonden.’
De espresso van havermelk (‘Die is sinds kort in het dorp verkrijgbaar’) inschenkend, laat hij weten dat zij bewust voor Friesland kozen: ‘Wij waren er al lange tijd mee bezig maar we slaagden steeds niet. Tot er acht jaar geleden een advertentie in NRC stond van dit te koop staande huis. Mijn heit en mem gingen kijken en waren enthousiast. Nou, je weet dat het dan serieus is bij Friezen. Kwam bij dat ik van mijn vriend Dirk Jensma uit Balk tijdens een etentje in Amsterdam hoorde dat het een leuke plek was. Hij kende het huis.’
In dit huis woonden dierenarts Evert Bron en zijn Jetske. Bron, inmiddels overleden, was in de provincie bekend als de man die de koeien-bh uitvond om te voorkomen dat koeien met grote uiers bij het opstaan hun tepels verwonden. Weduwe Bron verhuisde naar Sneek en de woning werd te koop gezet.
Niet iedereen was onder de indruk van De Birkhof.
Iebele: ‘Alle vrienden zeiden: wat moeten ze daar.’
Maar Iebele, Joop en Rik zagen door de zekere truttigheid die het huis uitstraalde heen. Het was een typische jarenzeventigwoning; gele steen, donkerbruine kozijnen, binnen schoonmetselwerk en latjes, gekleurde tegels in keuken en badkamer.
‘Maar de indeling was perfect. We hoefden het huis alleen op te waarderen,’ aldus Iebele. Dat hield in: het huis omtoveren in een strakke bruinige teint, een pui in de slaapkamer op de begane grond, nieuwe vloeren met vloerverwarming, nieuwe keuken en badkamer en zo hier en daar enig herstelwerk. De verbouwing werd geleid door Iebele’s heit Ab van der Meulen, die vroeger bij ingenieursbureau Oranjewoud werkte.
Iebele, lachend: ‘Hij belde wel twintig keer per dag om te vragen of hij op het goede spoor zat. Hij wist dat wij in dit opzicht kritisch zijn, maar we hadden er geen omkijken naar, zo goed werd alles uitgevoerd.’
Twee jaar geleden werd de vervallen asbestschuur op het grote erf afgebroken en kwam er op deze plek een fraai logement – Atelier Gaasterland geheten – met zinken dak. Dat wordt verhuurd aan gasten. ‘Een terugtrekplek deluxe’ vermeldt de aanprijzing. De belangstelling is groot en de ervaring blijkt voor de gasten onvergetelijk in deze oase van rust en ruimte.
De Birkhof is voor hun drieën groot genoeg. Ieder leeft er een leven gezamenlijk maar ook een leven voor zichzelf, getuige het aantal auto’s dat geparkeerd staat. Joop verblijft vanwege de corona vrijwel altijd in Gaasterland, waar hij dagelijks 16 km wandelt.
Iebele: ‘Dat kun je nergens anders beter dan door de bossen en valleien hier en over gaasten en kliffen. Friesland voelt in coronatijd bovendien veiliger dan Amsterdam. Voor mij persoonlijk is deze mix van beide werelden heerlijk.’ Rik is druk met de verhuur van het Atelier en ook met de voltooiing van de renovatie van het huis op Mallorca.
Iebele is nu bezig om zich op het water te manifesteren. Zo leert hij de borstcrawl zwemmen, neemt hij zeillessen bij De Morra in Hemelum en hoopt hij dit jaar zijn vaarbewijs te halen: ‘Kan ik straks op zee oversteken naar het hotel van Rozemarijn op Ibiza!’
