HINDELOOPEN – Joop Braakhekke zou nu 80 jaar zijn. Vijf jaar geleden overleed de fameuze kookgek, die in Hindeloopen warmte en rust vond. Hij vond het stadje idyllischer dan St. Tropez. Wim Nijkamp (75), een halve eeuw de partner van Joop, mist zijn vriend nog elke dag.
‘Het leven met hem was een feest. Heerlijk en soms met irritante trekjes, want Joop was de vriendelijkheid zelve, maar hij was best dominant,’ zegt Wim. Joops zelfspot poetste die dominantie ook zomaar weer weg.
Joop overleed aan alvleesklierkanker.
Hij had geen schijn van kans want de kanker was al uitgezaaid toen hij in Duitsland een therapie onderging. Zelfs zijn toen 106-jarige moeder Louise (Loek) overleefde hem. Anderhalve maand na Joops overlijden stierf zij in Hindeloopen. Ze heeft nooit geweten dat haar zoon was overleden, maar ze moet het ergens hebben gevoeld. Joop bezocht haar vrijwel dagelijks en de twee hadden een innige band.
Hindeloopen kijkt terug op een bijzondere periode. De Braakhekke’s zorgden voor reuring. Er werd door hun aanwezigheid veel op touw gezet. Het stadje kreeg een mondain trekje. Voor flaneren en lekker eten (in restaurant De Hinde van Harmen en Bea Ligthart) leende de IJsselmeerstad met haar mooie havenkom zich uitstekend. Fryslân Culinair hield er op de eerste dag van het IFKS-skûtsjesilen elk jaar de verkiezing van het beste streekproduct. Gepresenteerd door de Friese kookgek Reitse Spanninga en gejureerd door Joop. Voor de winnaars was het speciaal dat zij uit handen van hem de bokaal in ontvangst mochten nemen. Dat leverde altijd publiciteit op. Waar Joop was, daar draaiden de camera’s.
Joop heeft veel betekend voor de Friese keuken. Hij ontdekte tot in de krochten van de provincie onbekende zaken waar je heel goed kunt eten en achterafwinkels met de verrassendste en lekkerste producten. Hij had daar een neus voor. De meeste Friezen wisten niet dat er bij hen om de hoek van de straat een goede keuken was. Joop had er dan allang gegeten. De kleine dorpspizzeria van Pingjum van Ed en Marjet Ydema is door Joop op de kaart gezet.
Behalve in zijn huis verbleef Joop ook vaak op zijn boot in de Hindelooper haven. Eerst aan boord van de Lemmeraak Stoute Louise die hij bij Dirk Blom in Workum had besteld, en later op zijn zeiljacht. Bij voorkeur lag de boot afgemeerd in de oude haven, maar zelfs Joop kreeg niet altijd zijn zin.
Niet alleen Hindeloopen mist hem, heel Nederland mist Joop. En vooral de gasten van Le Garage in Amsterdam, de meest wufte eettent van ons land waar rood pluche en spiegels de decadente entourage bepaalden, waar lekker eten samenging met fantastisch uitgaan. Hutjemutje vol was het elke avond, gasten zaten bijna bij elkaar op schoot.
Joop had de huidige coronatijd verschrikkelijk gevonden, weet Wim.
‘Maar hij zou er heel inventief mee om zijn gegaan. Ik weet zeker dat hij op zoek zou zijn gegaan naar oplossingen.’ In elk geval zou hij een lunchcultuur hebben gestimuleerd. Joop was een matineuze man en mocht zelf heel graag lunchen, als het aan hem lag de hele middag. Op zijn geliefde eiland Vlieland deed hij dat graag in de tuin van restaurant Het Armhuis van Clara Spannenburg.
Nadelige kant aan al dat lekkere eten was het aankomen. De bourgondische levensgenieter heeft zijn hele leven geworsteld met de kilo’s.
Wim: ‘Hij vond dat hij er op tv goed uit moest zien. Altijd ging hij de strijd aan met zijn buikje.’
Wim Nijkamp, die het huis in Hindeloopen heeft aangehouden, overweegt komende zomer Joops as uit te strooien. In Hindeloopen uiteraard, zijn tweede thuis. Waar en hoe weet Wim nog niet precies.
‘Ergens in de omgeving, misschien langs de dijk, misschien op het water.’
