DE KNIPE – Langs de vaart in De Knipe bewoont oud-voetbalprof Henrico Drost (35) sinds kort de grote, monumentale stelpboerderij Zonne-Hoeve. Samen met zijn vrouw Rianne, hun dochters Soraya (11) en Lynn (8) én met Henrico’s schoonouders Hindrik en Geartsje Kok. De laatste twee woonden al in De Knipe en dachten wel eens als ze over de Ds. Veenweg liepen: als dit ooit nog eens te koop zou komen… Wel, dat kwam het. En laat nou Henrico en Rianne al een poos plannen hebben gehad om terug te gaan naar Friesland. Ze grepen hun kans en staan nu voor een enorm verbouwingsproject.
Henrico speelde samen met tweelingbroer Jeroen bij sc Heerenveen. De twee kwamen uit Kampen en golden als grote talenten. Ze doorliepen de hele jeugdopleiding en speelden in elke lichting steevast landelijke top. Ook kwamen ze uit voor de nationale elftallen. De wedstrijd dat ze voor het eerst getweeën in het pompeblêdenshirt speelden was op 24 november 2005 in Marseille in de groepsfase van de UEFA Cup tegen Olympique (1-0). Bij de opponent speelden sterren als doelman Fabien Barthez en Franck Ribéry. Een prachtige carrière leek in het verschiet, maar de 18-jarige broers ontdekten de geneugten van het leven (stappen, gokken). Als tieners verdienden ze een salaris van 6.000 euro netto in de maand.
‘Dan waan je je rijk,’ lacht Henrico, die pas na de geboorte van zijn eerste kind voor de sport ging leven.
Ze losten hun grote belofte nooit in, alhoewel Henrico tot meer dan 300 wedstrijden in het betaald voetbal kwam waarvan het merendeel in de Eredivisie. Hij werd tweemaal verhuurd (De Graafschap, VVV Venlo) en kwam na Heerenveen uit voor RKC Waalwijk, NAC Breda, Excelsior om zijn loopbaan in 2020 af te sluiten bij RKC.
Henrico en Rianne woonden in Breda. Ze wisten al langere tijd dat ze terug wilden. Rianne miste haar familie. Een klap voor hen was ook het overlijden van het zesjarig zoontje van vriend Thomas Prager, de Oostenrijker die in Henrico’s tijd ook bij Heerenveen voetbalde. Op dat moment misten ze de warmte van de familie.
‘Mooi dat deze kans zich voordeed,’ aldus Henrico, die de handen uit de mouwen kan slaan. Natuurlijk hengelden diverse clubs naar zijn gunsten: Harkemase Boys en Jubbega waren het meest serieus.
‘Van Jubbega kreeg ik meteen een groot Fries pakket om mij over te halen. Ik koos tenslotte voor Jubbega, dat een paar kilometer verderop ligt. Bij Harkemase Boys had ik meer moeten reizen door het land en was ik hele zaterdagen kwijt. Bovendien moet je daar drie keer in de week trainen. Jubbega is wel een wat lager niveau dan ASWH in Hendrik-Ido-Ambacht waar ik het laatst speelde, in de Tweede Divisie. Maar Jubbega is een mooie en gezellige club die bovendien ambities heeft. Wat ook meespeelde is het opbouwen van een sociaal leven in deze regio. Via het voetbal gaat dat heel snel. Het zal wel lukken want ik hou van de Friese mentaliteit. En ik kan weer gaan kijken bij Heerenveen.’
Afbouwen als een ouwe zak wil Henrico beslist niet: ‘Het is te hopen dat mijn rechterknie het houdt. Daar zit namelijk geen kraakbeen meer. Zoals het nu lijkt is er geen probleem. Maar ik voetbal voor de volle honderd procent, anders hoeft het voor mij niet.’
