BROEK/OUDEMIRDUM – Wethouders komen en wethouders gaan. Sommigen met tegenzin, anderen zijn toe aan een nieuwe fase in hun leven, of moe van het bestuurdersbestaan, dat kan ook. Het wethouderschap is namelijk geen sinecure. Je moet een team vormen met de burgemeester en collega-wethouders van andere partijen, je moet kwaliteit hebben om vertrouwen van de ambtenaren te genieten en dan hijgen er ook nog lastige raadsleden in je nek die op elke slak zout leggen. Ga er maar aan staan.
In De Fryske Marren waren twee afscheidsrecepties achter elkaar.
De eerste, van Roel de Jong (PvdA), was in zeilschool Rufus in Broek, de tweede, van Frans Veltman (CDA), op paviljoen De Hege Gerzen aan de boorden van het IJsselmeer. Twee schitterende locaties, waarvan er zovele zijn in misschien wel de mooiste gemeente van Nederland. Frans, wonend in het Gaasterlandse Oudega (HO stond er vroeger achter, Hemelumer Oldeferd, wat een prachtnaam voor deze opgeheven gemeente), vond het na twaalf jaar welletjes. Zijn periode duurde drie termijnen en dat is tegenwoordig best lang. Nou is de zeer sportieve Frans nog behoorlijk lenig. Niet alleen fysiek maar ook in het bestuur, dat scheelt. Dat hij voor De Hege Gerzen koos lag voor de hand. Hij heeft ondernemer Sjerp Jaarsma geholpen om de attracties van het ontmantelde Sybrandy’s Vogelpark in Rijs naar diens recreatieterrein te verhuizen. Sjerp ging als dank op de lokale CDA-lijst staan.
Zandwinning
Interessant was de vraag of die zandwinning daar nog door kan of mag gaan. Het is een heikele kwestie waarover een college drie jaar geleden is gestruikeld. Coalitiepartij FNP maakte op het laatste moment een draai en moest twee wethouderszetels opgeven.
Frans vertelde dat de gemeenteraad eigenlijk geen partij is omdat de Rijksoverheid uiteindelijk beslist of aannemer Smals er zand mag winnen. En misschien zonder financiële genoegdoening zoals eerder was toegezegd. Hopelijk nog wel investerend in natuurcompensatie.
Last heb je er volgens Frans nauwelijks van.
Wijzend in de verte zegt hij: ‘De activiteiten gebeuren zeven kilometer uit de kust. Je ziet het bijna niet eens. En horen doe je het ook niet.’
Hij vindt het spijtig dat het natuurplan dat als tegenprestatie is ontworpen en beloofd, voorlopig niet doorgaat.
Halve kracht
Roel de Jong was een beetje pissed-off. Hij werd gedwongen een driekwart fte (75%) te aanvaarden. Roel is een rasbestuurder en een professional, die scheep je niet af met een halve baan. Zijn eigen partij is daarvoor verantwoordelijk. Vrouwen regeren tegenwoordig en het liefst doen ze dat op halve kracht. Johan Dijkstra werd gepasseerd voor het lijsttrekkerschap en het fractievoorzitterschap en Roel wenste zich niet neer te leggen bij een dictaat. Gelijk heeft hij. Roel wilde niet verder naar beneden dan 80%. En dus was het over en uit voor nota bene de tot beste bestuurder van Friesland verkozen oud-wethouder. Hij verdiende die titel omdat hij ‘veel voor elkaar kreeg’, maar Roel zag zijn inspanningen (bijvoorbeeld een fraai, kleinschalig bungalowpark in de recreatiezone aan het Slotermeer bij Balk), dikwijls gedwarsboomd door zijn eigen fractie.
Nee, wethouder zijn is lang niet altijd leuk.
