Naam Frans Bonnema | Leeftijd 67 | Woonplaats Harlingen | Burgerlijke staat Gehuwd met Houkje Tjallema, drie kinderen: Hylke, Wytse en Bjefke | Functie Gepensioneerd horecaondernemer, vastgoedondernemer en wijnverkoper. Vroeger ondermeer eigenaar/directeur van het Oranje Hotel in Leeuwarden en De Nederlanden in Vreeland | Locatie Het Armhuis Vlieland | Gastvrouw Clara Spannenburg | Chef-kok Guido Schuring | Bediening Richard
Speelt geld verdienen een rol in jouw leven? Natuurlijk, als je niks hebt kun je niks doen. Maar ik laat me niet leiden door geld.
Wat doe je voor de kost? Weinig. Ik ben met pensioen. Alleen hobbymatig doe ik nog wel eens wat. Zo heb ik nog wat vastgoed, verkoop ik wijn aan particulieren, heb ik een samenwerkingsverband met Andreas van den Berg van UNIK Wijnhuis en ben ik min of meer ambassadeur van het Chileense wijnlabel Casa Silva. Verder help ik mijn zoon Wytse wel eens met zijn vastgoedbedrijf in Amsterdam, waar hij twee panden in short stay heeft en hij een suitehotel bouwt met 25 suites variërend in grootte van 70 tot 125 m².
Bevalt het gepensioneerd zijn? Heel goed. Dit is de mooiste fase in mijn leven. De druk is van de ketel af. Ik moet er niet aan denken nu nog een hotel te runnen, wat ik tientallen jaren met Houkje heb gedaan. Het was keihard werken en gaf veel stress. En hoewel ik het een prachtig vak vind heb ik er wel het gesodemieter met mijn hart van gekregen. Gelukkig voel ik me nu na dotteren en een operatie prima.
Jij bent opgegroeid in het hotelmetier omdat jouw illustere vader Gerben samen met jouw moeder het Oranje Hotel bestierde. Lag het voor de hand dat jij de zaak zou overnemen? Helemaal niet. Tegen wil en dank, mag ik wel zeggen. Heit kreeg in 1969 een auto-ongeluk en lag een halfjaar in het ziekenhuis. Ik moest toen, net in de twintig, de verantwoordelijkheid dragen. Heit vroeg mij of ik in de zaak wilde komen. Ik zei tegen hem: als jij wil dat ik blijf wil ik een functie hebben en dat jij je niet meer bemoeit met de dagelijkse leiding. Dat klinkt misschien hard, maar je kunt nu eenmaal geen twee kapiteins op een schip hebben. Trouwens, Heit bleef gastheer en was in die rol heel belangrijk. Hij was het gezicht van het Oranje Hotel.
En jij moest knokken. Het hotel was verouderd. Er moest flink worden geïnvesteerd. We bleven verbouwen en uitbreiden, tot we in 1986 een compleet nieuw hotel lieten bouwen. In de hotelsector moet je blijven vernieuwen. Elke gemeente wil uit prestige een groot hotel met een draaiend restaurant op het dak. Dat betekent dat er steeds kansen zijn voor nieuwkomers. Je moet wel voorop blijven lopen wil je het hoofd boven water houden. Ik kan je verzekeren dat het geen pretje is om voor de zoveelste keer naar de bank te moeten om geld en dat er iemand over je schouders staat mee te gluren. In totaal hebben we in Leeuwarden ƒ 20 miljoen geïnvesteerd. Na de verkoop van het Oranje Hotel in 1990 viel er een last van onze schouders. Eindelijk waren we eens liquide. Vrijheid hadden we nog niet omdat er brood op de plank moest komen, maar het ondernemen in de Vechtstreek ging ons heel wat gemakkelijker af.
In de periferie een hotel exploiteren is nog steeds geen sinecure. In Amsterdam haal je zomaar een bezettingsgraad van 80, 90 %. Maar kijk naar Friesland. Lauswolt is het paradepaardje van de Bilderberg Groep. Een schitterende zaak en topkwaliteit, maar er is nog nooit echt geld verdiend.
Ga je met Houkje nog wel eens een vorkje prikken in een restaurant? Heel graag zelfs. Wij blijven horecamensen. We gaan regelmatig uit eten. Nu je mij deze vraag stelt schiet mij in gedachten dat we binnenkort naar De Librije gaan en daarna naar De Fuik in Aalst, de zaak van Marco Poldervaart.
Moet het top zijn? Laat ik het zo zeggen: ik ga voor kwaliteit, maar als het een heel gezellige zaak is mag het eten ietsje minder zijn. Een goede gastvrijheid blijft in mijn ogen het belangrijkst.
MENU Voorgerecht – Rundercarpaccio, geserveerd met een crème van truffel, geschaafde parmasan en zomertruffel | Tussengerecht – Zeebaars van de grill, quinoa en schuimsaus van strandkrabben | Hoofdgerecht – Schotse rib-eye, stoofpeertjes, rode kool, jus van port en laurier | Nagerecht – Gepocheerde vijg, makaron van kaneel, parfait van honing, lavendel en vanille
