Een presidentiële slee
DRONRIJP – Na de oorlog emigreerde de broer van de pake van Sibo Riewald naar Amerika. Hij werd daar boer. Toen de Riewalds begin jaren 80 op familiebezoek gingen, werden ze op het vliegveld opgehaald door de oom en tante van Sibo. In een witte Lincoln Town Car.
‘Dat maakte grote indruk op mij. Ik dacht: ooit moet ik ook zo’n auto hebben, en wit,’ zegt Sibo. Wel, hij staat bij hem in de loods!
In 2015 begon zijn zoektocht. Aan een handelaar legde Sibo zijn verhaal uit. De auto moest exacte dezelfde zijn als die van de oom. Zelfde uitvoering, zelfde kleur. Twee jaar later vond hij er via internet eindelijk een, in Italië nog wel. Sibo schakelde een bedrijf in voor een inspectie. Die was positief. Sibo kocht de auto en importeerde hem.
De Lincoln bleek in goede staat te verkeren. In Amerika kan dat nog wel eens verkeerd uitpakken.
Sibo: ‘Je hebt daar natte en droge regio’s. Waar het nat is kan zo’n auto nog wel eens verrotten. Bij verkoop plakken eigenaren wel eens een Californië-sticker erop om hem makkelijker te verkopen.
‘Dan kon het gebeuren dat je er met een schroevendraaier zo door het plaatwerk stak.’
In zijn geval volstond een lichte restauratie. De grootste ingreep was een nieuwe bekleding met zwart skai.
‘De vorige eigenaar had die met een spuitbus bijgewerkt. Dat zag er slordig uit,’ aldus Sibo, die in vijf jaar alleen een nieuwe handremkabel heeft moeten monteren.
Opvallend: er zitten kussentjes op de stoelen, die zo breed zijn dat ze eigenlijk een voorbank vormen.
Toen wij in Nederland nog aan van alles en nog wat zwengelden, hoefden Amerikanen slechts op knopjes te drukken. Alles ging elektrisch en automatisch: airco, ruiten, antenne, stoelen, stuurbekrachtiging, schakelen. Deze Lincoln heeft het ook allemaal.
Je komt in zo’n auto wel met wat voor rijden. Het is een enorme slee, 2340 kilo zwaar, bijna zes meter lang! Sibo moet voorzichtig en handig manoeuvreren om niet klem te raken en hij moet anticiperen op waar hij rijdt.
‘Je moet een beetje als een vrachtwagenchauffeur sturen. Zolang je uit de buurt blijft van smalle straten, kleine rotondes, verkeersdrempels en parkeervakken is het te doen. Gelukkig is Friesland geschikt voor zo’n auto,’ zegt Sibo, die graag tochten maakt met de Klassiekerclub Friesland.
Zoiets als een Lincoln wordt niet meer gemaakt, weet hij. Te groot, te veel staal. Zelfs voor Amerika. Lincoln bestaat nog steeds maar niet meer in dit formaat.
En dan het brandstofverbruik: per drie, vier kilometer gaat er een liter benzine doorheen. Een dagtochtje van tachtig kilometer kost vijftig euro.
‘Maar aan de andere kant: hij gaat nooit meer stuk en je zweeft over de weg,’ zegt Sibo, die de auto origineel wil houden en er daarom geen gastank in wil plaatsen. De auto heeft een prima stalling in een verwarmde loods waar zijn vader vroeger een garage had. Sibo kon goed leren en is hem niet opgevolgd, maar hij woont wel in het ouderlijk huis.
Lincoln was het luxe merk van Ford. Het merk met schitterende, kenmerkende wings werd vernoemd naar oud-president Abraham Lincoln (1809-1865). Veel presidenten lieten zich erin vervoeren, onder wie John F. Kennedy, die in een strechted limo cabrio zat toen hij in 1963 in Dallas werd vermoord.
Sibo’s 4-deurs Lincoln (er zijn ook 2-deurs versies) heeft een witleren dak om de auto extra cachet te geven. Niettemin betekent de typering Town Car zoveel als een ‘dorpsauto’. Voor Lincoln-begrippen…
