Mannen in hun kracht zetten
‘Een feestje voor de voorvaderen,’ zei Jan-Michiel van der Gang met respect bij de start van het 150-jarig jubileum dat werd opgeluisterd met de verlening van het predicaat Hofleverancier. Van die anderhalve eeuw was zijn inbreng in de laatste 25 jaar niet te onderschatten. Van alle kanten kreeg hij lof toegezwaaid voor de vele initiatieven die hij heeft genomen en voor zijn onvermoeibare inzet om zijn stad op de kaart te zetten.
De historie begon met Willem van der Gang (1853-1920). Hij startte in 1873 in de achterkamer van het ouderlijk huis met een handel in manufacturen. Dat lag niet voor de hand want vader Wybe dreef een meubelhandel. Willem had echter meer met meubelstoffen dan met meubels. Hij bekwaamde zich in Utrecht in de beroemde Winkel van Sinkel (de naam werd een uitdrukking!) in stoffen. Eenmaal terug in Friesland vond hij zijn bestemming. Willem kon met mensen omgaan en verkocht goed. In 1879 huwde hij Sietske Postma. Willem was het type huisvriend, Sietske was de gastvrije vrouw die met koekjes klaarstond. Het stel kreeg zes kinderen. Een van hen was Aldert Willem van wie de handelsnaam A.W. van der Gang is afgeleid. Hij schakelde over op herenkleding. Aanvankelijk maatkostuums, later ook confectiepakken. Zoon Michiel-Jan zette de zaak voort en op hun beurt Wybe en Aldert-Willem. De laatste, getrouwd met Carolien Bouwman, is de vader van Ineke en Jan-Michiel, de vijfde generatie die na zijn studie aan de Textiel Management School in Doorn in het bedrijf kwam.
Tal van pommeranten waren bij de inwijding van de koninklijke status aanwezig. Commissaris van de koning Arno Brok sprak van een ‘begrip in Friesland en ver daarbuiten’. Geen woord te veel. Klanten uit heel Nederland, tot uit Maastricht, komen naar Dokkum voor een pak. Zelf haalt Brok zijn pakken er ook vandaan. Zijn nieuwste kostuum had hij trouwens niet aan: ‘Dat heb ik bewaard tot het koninklijk bezoek aan Vlieland.’ Hij noemde Jan-Michiel ‘een rasondernemer en een topgastheer’.
Jan-Michiel is een van de oprichters en jaren voorzitter van de Admiraliteitsdagen. Verder is hij betrokken bij allerlei projecten om de historische panden voor de toekomst te bewaren. Vroeger overwoog hij architect te worden en door de vastgoedactiviteiten kan hij nu toch z’n ei kwijt.
Maar hij blijft op de winkelvloer: ‘Het is heel bevredigend mannen in hun kracht te zetten. Een goed maatpak maakt de drager drie kilo lichter en twee centimeter langer.’
