HEMRIK – Na zeven jaar ziet internationaal dressuurruiter Peter Spahn (35) zich per 1 januari 2013 genoodzaakt te stoppen met het project Fryso Huys, dat erop gericht is het Friese paard naar de wereldtop in de dressuur te brengen. Spahn had stoeterij Het Swarte Paert in Hemrik als thuisbasis waar hem alle faciliteiten worden verleend. Er liggen meerdere motieven ten grondslag aan zijn beslissing: vooral onvoldoende financiële middelen alsook onvoldoende aanbod van paarden.
De moeilijke beslissing wordt door Peter Spahn en alle direct betrokkenen zeer betreurd. Er is namelijk in de afgelopen tien jaar veel progressie geboekt in de dressuursport, waarvoor het Friese paard vroeger onvoldoende geschikt werd geacht. Die miskenning is gelogenstraft. Dat heeft het project Fryso Huys uitgewezen. Spahn, die de Belgische nationaliteit heeft, presteert op dit moment met Anders 451 op Grand Prix-niveau. Eerder reikte hij ver met Annichje fan Bokkum (inmiddels naar Zuid-Afrika). Van de jonge dekhengst Tymon 456 wordt thans veel verwacht.
Bovendien staat nu een echelon combinaties klaar om door te stoten naar de landelijke top. In de breedte is er ondermeer door de inspirerende leiding van Spahn eveneens flinke vooruitgang geboekt. Een grote groep dressuurruiters is op niveau gebracht.
Van een mislukking wil Tineke de Leeuw dan ook geenszins spreken: ‘Er is baanbrekend werk verricht. Dat is positief. Dressuur met Friezen gaat door, hoewel de top nu wel erg smal is geworden.’
Kosten
Maar de ambitie van het Fryso Huys was de wereldtop en dat gaat onder de huidige omstandigheden niet lukken, zo weten Spahn en de familie De Leeuw. De kosten lopen voortdurend op en die zijn in deze tijden niet af te dekken met sponsoring. Naast stalling en verzorging vergen met name de veterinaire en de medische begeleiding veel geld. Deelnamekosten aan de internationale tours en logistieke kosten blijven bovendien stijgen.
Qua sponsoring biedt deze tijd weinig perspectief. Bij de bestaande sponsors zit weinig rek meer en nieuwe sponsors staan niet in de rij. De animo is niet voldoende om de uitdaging nog langer aan te gaan. Peter Spahn zegt niet anders te kunnen wil hij zijn carrière niet op het spel zetten.
‘Je gaat onder deze situatie lijden. De spanning wordt te veel. Ik kan het mij niet veroorloven in de min te gaan werken,’ stelt hij.
Freerk de Leeuw trekt zich het lot van Spahn aan: ‘Hij heeft geen keus. Anders gaat zijn toekomst naar de bliksem. Maar het blijft heel jammer. Een betere en meer gemotiveerde ruiter hadden wij niet kunnen vinden.’
Draagvlak
Een ander punt wat een rol speelt is het gebrek aan draagvlak. Het Fryso Huys had erop gerekend dat er spontaan meer ondersteuning zou loskomen. Dat bleek niet het geval. Er werden te hoge prijzen gevraagd voor paarden met potentie, daar waar het Fryso Huys op meer loyaliteit had gehoopt en gerekend. Immers, dressuur op het hoogste niveau zou een enorme boost hebben gegeven aan het Friese paard, het stamboek en de fokkerij.
Wil je een nieuw ras binnen de dressuur naar de top brengen, dan kost dat jaren. Er wordt nog maar tien jaar met Friezen gewerkt en gefokt met het oog op dressuur. Met warmbloedpaarden wordt al tachtig jaar getraind. Die achterstand haal je niet zomaar in. Zeker niet omdat Friezen qua duurzaamheid genetisch wat achterstand hebben ten opzichte van andere rassen.
In internationaal opzicht betekent het stoppen van Spahn een verschraling. Barokke paarden zoals het Friese ras zijn in opkomst: Lucitanos, Andalusiërs en Pura Rasa Espagnola.
Spahn bemerkt dat jury’s nog steeds gereserveerd zijn in de beoordeling van Friezen maar dat ze in de loop der jaren het Friese paard wél zijn gaan aanvaarden op internationaal niveau.
Kortom: de stopzetting van dit ambitieuze dressuurproject is een gevoelig verlies in de doorontwikkeling van de Fries als sportpaard.
Spahn, tenslotte: ‘Maar ik heb mijn droom nog niet opgegeven en het is voor mij nog steeds een uitdaging met het Friese paard te werken. De komende zal ik me meer toeleggen op het trainen van nieuwe combinaties en jonge getalenteerde paarden. En ik hoop dat ik in de toekomst de nodige financiële ondersteuning zal vinden om het Friese paard op internationaal niveau uit te brengen.’
