FARMSUM – De familie Wagenborg, een van de meest vermogende in ons land, gooit het geld niet in het water. Waarom een gedateerde veerboot als de Rottum afdanken als je zo’n schip ook kunt renoveren en oppimpen? Voor de rederij was die keus niet zo moeilijk. Zeker gezien het feit dat het concern twee jaar geleden Koninklijke Niestern Sander in Farmsum overnam, waar de Rottum een zeven maanden durende, totale refit onderging. Een mooie opdracht voor de eigen werf, waar tegelijkertijd twee enorme ijsbrekers te water werden gelaten die worden ingezet op de Kaspische Zee.
Koninklijke Wagenborg (3.000 medewerkers) is sowieso geen onderneming die anderen volgt of zich door de markt laat opjutten. Het bedrijf sluit geen contracten met ladingbelanghebbenden en wordt daardoor niet kwetsbaar. Containerschepen in de vaart brengen in de vorm van commanditaire vennootschappen, zoals veel rederijen deden/doen, was aan Wagenborg bovendien niet besteed. Van de laatste duizend die er de afgelopen twee jaar van de helling rolden liggen er 900 werkloos aan de wal!
Nu de in 1985 gebouwde Rottum weer up to date is beschikt Friesland over een uitstekende veerdienst tussen Lauwersoog en Schiermonnikoog die zeker voor de komende 15 jaar op niveau kan worden uitgevoerd. Even lang als de verlengde concessie duurt. Die is op 25 april 2011 getekend tussen Wagenborg en minister Melanie Schultz van Haegen. Jarenlang waren juristen namens Wagenborg in de weer om dit akkoord te bereiken.
De renovatie vergde een investering van € 6 miljoen. Het schip (capaciteit: 1.000 passagiers) is volledig vernieuwd en voorzien van een nieuwe brug en een nieuwe machinekamer.
De geschiedenis van Wagenborg – actief in logistiek, scheepvaart, projecten, offshore, kranen (Nedlift), transport en warehousing (Reining) en passagiersdiensten – gaat terug tot 1888. Egbert Wagenborg (1866), wiens vader overleed toen hij vijf jaar was, begon vracht te varen met een houten tjalk die hij met geleend geld van twee oudere broers bestelde bij Berend Niestern in Martenshoek (toen al was er een link tussen Wagenborg en Niestern!). Het varen en navigeren had hij geleerd toen hij als 10-jarige aan boord stapte bij zijn 16 jaar oudere broer.
Binnen tien voer hij het schip vrij, dat thans in authentieke staat ligt te pronken in het voormalig arsenaal van Delfzijl (hoofdkwartier van Wagenborg). Egbert startte in 1899 een eenmanszaak in vrachtovernames van hout uit Scandinavische bulkschepen, het doortransporteren, het in- en uitklaren voor de douane en het bevrachten van binnenschepen.
Tevens begon hij met een oude sleepboot, waarin een passagiersaccommodatie was gebouwd, veerdiensten vanuit Delfzijl op Emden en Borkum. Later voer hij vanuit Groningen via Zoutkamp ook op Schiermonnikoog. Doordat in WO I de dieselolie op was werd Wagenborg de aangewezen reder om met de op kolen gestookte stoomschepen die men had de veerdienst te onderhouden.
De tweede generatie die Wagenborg leidde bestond uit Geert Wagenborg, diens zwager Lourens Vuursteen (getrouwd met Annie) en neef Peet Wagenborg. De derde generatie bestuurders werd gevormd door Bert Wagenborg (de eerste die studeerde), Egbert en Wim Vuursteen (zonen van Lourens) en Koop Wagenborg. Thans staan aan het roer als aandeelhouders de leden van de hoofddirectie Rob Wagenborg (zoon van Bert) en Egbert Vuursteen (zoon van Wim). Divisiedirecteur Eric Wagenborg (zoon van Koop) is eveneens aandeelhouder.
Het succes dankt Wagenborg volgens Bert (83) aan het niet laten verwateren van de aandelen: ‘Wij hebben altijd alle aandelen binnen de besturende familieleden weten te houden, zodat je het verdiende geld altijd in de zaak kan investeren en geen dividend hoeft uit te betalen aan familie die niets met het bedrijf heeft. Ik heb al te veel zaken daardoor kapot zien gaan.’
