De hysterie over vlees begint me de keel uit te hangen. Vlees wordt in een verdomhoekje gedrukt, vanuit politieke dwingelandij. Vlees zou slecht zijn voor de mens en voor Moeder Aarde. Vlees zou geen goede voeding zijn, vlees zou vervuilen.
Laat ik beginnen met vlees als voeding. Vlees is essentieel voor een gebalanceerd voedingspatroon. In vlees zit van nature eiwit en vet. Het bevat veel vitamines B, vitamine A (lever) en verder mineralen als zink, ijzer, fosfor en seleen. Vlees is dus gezond en vlees is bovenal lekker. Het geeft smaak aan de maaltijd. Daarom kunnen veel mensen niet zonder hun stukje vlees en blijven restaurantchefs zweren bij vlees. Al zolang de vroege moderne mens twee miljoen jaar op de aardkloot rondloopt is hij een carnivoor en daarnaast ook planteneter. Sinds 40.000 jaar geleden, toen Neanderthalers akkerbouwers werden, eet de mens granen en sinds 12.000 jaar geleden, toen de mens zich als melkveehouder ontwikkelde, is er zuivel bijgekomen op de schijf van vijf.
Wat je eet ben je zelf. Een waarheid als een koe. Je moet eten wat je ouders en voorouders aten (dat verschilt per regio op de wereld), houdt mijn diëtiste mij voor; dat is de meest natuurlijke en gezonde voeding en veel beter voor mij dan vleesvervangers vol met soja, stelt zij als reactie op de enorm groeiende markt voor vega. Die is sinds 2017 namelijk verdubbeld. De schappen in de supermarkten liggen vol met allerlei veggyproducten en straks waarschijnlijk ook kweekvlees dat aan een opmars bezig is. Niemand wil de boot (lees: de winst) missen en dus zijn de grote jongens inmiddels ingestapt. Alles gaat plots veel sneller. De grote massa ligt binnen bereik.
Dat vlees een flinke impact op het milieu zou hebben en fors bijdraagt aan de CO2-uitstoot moet je nuanceren. Het produceren van vlees kan op twee manieren: extensief (weiden) en industrieel (bio-industrie). In extensieve zin betekent dat het houden van vleesvee in balans is met de omgeving en natuur maar ook laagproductief. In intensief opzicht betekent het dat vleesproductie effectief is, voordelig is en in verhouding weinig ruimte vergt. In beide varianten valt de stelling te verdedigen dat de voedselproductie duurzaam is. Er zit wel een verschil in kwaliteit maar dat is met alles zo.
Ik prefereer het laten grazen van prachtige vleeskoeien, maar daar zit een kostenplaatje aan vast. Dat kwaliteitsvlees is duur voor de smalle portemonnee. Om alleen de happy few vlees te gunnen is asociaal.
Ik kan zelf makkelijk drie dagen per week zonder vlees, nog wel meer dagen ook, want ik ben een halve vegetariër die groenten lekkerder vindt dan vlees. Maar om vlees uit ons voedingspatroon te bannen is belachelijk. Koeien schijten inderdaad, mensen en honden ook, die in nog veel grotere getalen rondlopen, en de rest wat ademhaalt en leeft. Koeienstront is bovendien een waardevolle meststof waarmee je voorkomt dat onze gronden verschralen.
Eet dus zonder bezwaar of wroeging het stukje bief, die gehaktbal en die sukadelap. Gezond, voedzaam en lekker. Restaurantgasten zullen er de voorkeur aan blijven geven. Zeker zolang vleesvervangersmerken hun waar aanprijzen als ‘vleesachtige structuur, neutraal van smaak’ onder misleidende namen als ‘biefstuck’. Veel smaak- en conserveringsstoffen, zouten, suikers en bindmiddelen zijn eraan toegevoegd.
‘Niet goed voor je gezondheid,’ zei mijn strenge diëtiste.
