De Lelylijn is weer in het nieuws. Voor het eerst was dat in 1969. Pieter de Groot schreef daar deze zomer twee interessante artikelen over in de Leeuwarder Courant. Een aantal particulieren uit Heerenveen, Drachten en Groningen hadden toen de Stichting Zuiderzeelijn opgericht. Daarmee speelden zij in op de Tweede Nota Ruimtelijke Ordening. De kosten toen voor een spoorlijn van Lelystad, via Emmeloord, Heerenveen en Drachten, naar Groningen, werden geraamd op ten minste 320 miljoen (gulden). Te duur vond het kabinet.
De toenmalige burgemeester van Smallingerland, de befaamde baron
Vol verwachting een nieuw restaurant bezoeken en dan valt alles tegen…
Waarschijnlijk heeft iedereen dat weleens, maar het overkwam mij onlangs ook. Aan de locatie en de uitstraling van het prachtig gerenoveerde pand lag het zeker niet. Helaas was de uitvoering om te janken. Ik had gereserveerd, maar dat was achteraf overbodig. Het terras was vrijwel leeg, ondanks het mooie weer. Vervolgens werd het snel duidelijk waarom er weinig gasten waren.
Geen grote glimlach en warm welkom als je vraagt waar je plaats mag nemen om een hapje te eten of wat te drinken, lang wachten voordat
‘Hebben jullie een huis in Friesland gekocht? Friezen zijn toch heel erg stug?, was de reactie van menig Amsterdamse vriend. Zoals Belgen dom zijn, Surinamers lui, Brabanders bourgondisch, zo staan Friezen als stug te boek. Het eerste wat ons opviel toen we in Friesland resideerden, was dat iedereen die je tegenkomt ‘Ha, goeie’ zegt. (met de g van het Engelse good, voor de niet Friestalige lezers). Of je nu fietst, kuiert of hardloopt, als je iemand tegenkomt word je gegroet met ‘goeie’. De tweede keer dat ik het café in ons dorp bezocht, verwelkomde de uitbater me met mijn
Ik bracht deze zomer een bezoek aan het Nationaal Luchtvaartmuseum in Lelystad. Nu de meeste vliegtuigen netjes op de start- en landingsbanen waren geparkeerd, wilde ik weleens bij hun voorgangers stil blijven staan. De geschiedenis van Schiphol en de KLM wordt er prominent in beeld gebracht. Ik wist wel dat wij als belastingbetalers de maatschappij in de lucht houden, maar ik wist niet dat we dat al sinds de oprichting in 1920 doen. Vanaf dag één wordt er gezeurd om geld. Het lijkt Rupsje Nooit Genoeg wel. En als het dan toch onze nationale trots is, hetgeen de staatssteun moet
Deze zomer zal er bij onze werkgeversvereniging VNO-NCW-MKB Nederland, in de persoon van Ingrid Thijssen, een nieuwe voorzitter aantreden. Onze huidige voorzitter Hans de Boer, geboren hier om de hoek in Witmarsum, doet dan, na een voor onze leden pittige tijd, een stap terug.
Hans raakte in 2015 in opspraak vanwege zijn “Labbekakken” uitspraak, gericht aan mensen die wel middels uitkeringen profiteren van onze welvaart, maar niks willen toevoegen aan onze samenleving. Hij stipte daarbij een taboe aan, bijvoorbeeld omdat de scheidslijn tussen niet willen en niet kunnen werken
In mijn laatste column beschreef ik dat de overheden van de ontwikkelde landen in de huidige coronacrisis een, in historisch perspectief, ongeëvenaarde hoeveelheid geld en steunmaatregelen aan bedrijven, werknemers en hun gezinnen ter beschikking stellen. Deze financiële steun wordt gefinancierd door staatsleningen uit te geven met als gevolg dat de staatsschulden van deze landen in een snel tempo oplopen tot duizelingwekkende hoogten. Hun gedrag kan worden bestempeld als: “wie dan leeft, die dan zorgt…”.
Nog veel grotere geldstromen kunnen worden gecreëerd door centrale banken.
Indertijd had ik gauw in de gaten dat het weinig zin had om me in de Zwartepieten-discussie te mengen. Hoewel ik zelf een jaar of tien als malloot met een zwart geschminkt hoofd optrad bij Jan Venema in de Lemstervaart, zei die hele traditie me niks. Ik geloofde al niet in Sinterklaas en in Zwarte Piet nog minder. Achteraf ben ik daar dankbaar voor.
Zo ben ik ook altijd aan de kant blijven staan bij het debat over het aisykjen. Als kleurenblinde dromer kon ik al nooit veel eieren vinden, of het moest uit een eendennest zijn. Toen het aantal weidevogels
Dit jaar heeft een bijzondere zomer. CdK Brok zei het zo: “De eveneminten gean net troch, mar de simmer bliuwt”. Zo is het.
De Coronacrisis heeft allerlei gevolgen gehad. Geen sportevenementen tot 1 september. Geen Sneekweek, geen PC. Die wordt voorlopig naar 30 september verschoven, maar zeker is ook dat niet.
Ook allerlei zeilwedstrijden gingen niet door. Zie alleen maar naar Sneek. Het zou de 50ste ‘Kleine Sneekweek’ worden. Die zou in mei gevierd worden. Maar ook de Sneekweek zelf gaat niet door. Wat een teleurstelling, zo liet Kars Doevendans, de voorzitter van de KWS,
Wij wisten niet wat ons overkwam. Drie jaar na de oprichting van ons bedrijf werden we genomineerd als een van de drie bedrijven in de finale van Onderneming van het Jaar van Friesland. Belachelijk natuurlijk, maar wij dachten opeens dat we echt goed waren. We waren knap begonnen met ons bedrijf maar onderneming van het jaar in Friesland? Zo slecht is het ook weer niet gesteld in onze provincie. In drie jaar tijd ben je simpelweg niet ‘Onderneming van het Jaar’. We werden – uiteraard – geen winnaar.
Maar we konden vanaf dat jaar wel melden in onze bedrijfspresentatie dat we
Corona heeft culinair zijn sporen nagelaten. De horecasector compleet op slot, ongekend. Misschien werkt de lockdown louterend. Allerlei initiatieven zijn ontstaan. Een van de opvallendste is de website Crisiskoken(www.crisiskoken.nl) die culinair journalist Mara Grimm in de lucht hing. Het thema van de site, waar een gelijknamig boekje aan is gekoppeld (€ 10, € 2,50 is voor de Voedselbanken), is lekker eten onder penibele, armoedige omstandigheden. Dat dat mogelijk is bewijst zij met de goedkope, eenvoudige gerechten die op de site staan, al meer dan vijftig recepten in totaal.
Toen onze oudste dochter op haar achttiende haar rijbewijs haalde, besloten we een klein tweedehands autootje te kopen. Niet voor haar alleen, voor onze vier kinderen. Het was mij opgevallen dat een jonge verslaggever bij Het Parool de redactieauto niet wilde gebruiken als ze een reportage moest maken buiten de stad. Toen ik haar vroeg of ze geen rijbewijs had, antwoordde ze: ‘Jawel, dat heb ik al zeven jaar geleden gehaald maar ik heb sindsdien niet meer gereden. Ik durf het niet meer.’ Eyeopener. Je stopt duizenden euro’s in je kind voor het halen van een rijbewijs maar als
Reduzum en Dearsum waren de pioniersdorpen in Friesland als het om windenergie gaat. Veertig jaar geleden was de uit Amsterdam afkomstige René Poppen (hij verhuisde in 1973 naar Friesland) een van de gangmakers. René was het stereotype van de progressieve Randstedeling op het platteland: wilde haardos, bril, baard, visionaire geest. In het legendarisch Bokwerder Belang van Rink van der Velde, de rubriek die vroeger wekelijks in de Leeuwarder Courant werd gepubliceerd, figureerde zo’n personage. Van der Velde gaf hem de naam drs. Gijsbert Willemoed, de agoog van Bokwerd. Poppen
Ik ben in februari geïnstalleerd als raadslid in De Fryske Marren. Dat deed nogal wat mensen de wenkbrauwen fronsen. Jij? Raadslid? Hoe denk je dat te combineren met jouw onafhankelijk geest? Ik zou niet weten waarom niet. Juist als je kritisch bent en je onafhankelijk opstelt, lijkt me een raadslidmaatschap een goede hobby. Nu stond ik op de lijst van de VVD. Daar kun je vraagtekens bij plaatsen, dat ik namens deze partij in de raad zit. Maar wat doet de partij er in de lokale politiek toe? Landelijke thema’s spelen er niet, in de gemeente of de provincie werkt de VVD even
Het is half oktober en ik geniet van een stralende nazomer, een Indian Summer die we nu ook in eigen land hebben. Het kwik is tegen de 25 graden gestegen. Maar dit mooie weer zou van korte duur zijn. Voor de komende week wordt 13-15 graden voorspeld. De jas kan weer aan, vertellen de weermensen. Echter, de hele week werd het 23-25 graden in het hele land. Ik vraag mij af: als je een dag tevoren niet weet wat voor weer het wordt en je zit er met de voorspelling zes dagen lang tien graden naast, kan ik dan vertrouwen op het weerbericht van over duizend jaar? Want die voorspellingen
Ik sta daar nooit zo bij stil, bij het maken van statements waar iedereen aan mee moet doen. Ik heb trouwens nooit begrepen waarom de mens zich zo nodig collectief manifesteert. Dat begint al bij een wandeltocht. Waarom zou die voor mij door een organisatie moeten worden gepland en uitgestippeld? Ik ga liever op een door mij bepaalde dag, op een voor mij geschikt tijdstip, langs een route die ik aantrekkelijk vind en daarbij een afstand afleg die mij het beste past en geen blaren oplevert. Ik begrijp ook niet waarom schaatsers elk jaar maar weer, en meestal tevergeefs, op een
We hebben met zijn allen een bijzonder, en voor velen een moeilijk jaar 2020 achter de rug. Nu we net aan het nieuwe jaar zijn begonnen, lijkt het mij wel een mooi moment om deze column juist nu te vullen met hoop, een wenkend perspectief, vooruitgang en gezondheid in 2021. Op alle zaken die ik ga noemen is vast het een en ander af te dingen, maar het lijkt me in het kader van het voorgaande goed, daar in deze eerste editie van het Fries Journaal in dit jaar, eens NIET bij stil te staan.
Een grote gamechanger wordt natuurlijk het vaccin tegen corona. Een bijzondere prestatie van de
Ik kende de wolf en de vos alleen uit sprookjes. Van de wolf wist ik dat hij het op roodkapje had voorzien en dat hij zich eens voor grootmoeder hield om het lieve kind te kunnen verslinden. De vos sprak mij als jongen aan omdat hij zich altijd verstopte. Je zag dit schuwe dier nooit. En verstoppen, dat deden wij jongens ook. Je onvindbaar veinzen, heerlijk. En je leerde dat de vos de passie preekte, dat hij wel zijn haren verloor maar niet zijn streken. En de vos was behalve schuw ook sluw. Een ander te slim af zijn, dat was wat wij jongens zonder iPad ook graag deden. De wolf en
Evenals de wereldeconomie stond de Nederlandse economie in 2020 als gevolg van getroffen maatregelen ter bestrijding van het coronavirus vooral in het teken van ongekende krimp en groei. Ondank het forse herstel van de economische activiteit in het 3e kwartaal van 2020 kromp de economie over de eerste 3 kwartalen van dat jaar met ruim 4%. Gegeven de lockdown-maatregelen in het 4e kwartaal zal de economie over geheel 2020 dan ook een duidelijke krimp laten zien. Met name de consument (goed voor een bijdrage van 60% aan de economische groei in Nederland) liet het afweten. Niet omdat
Ik keek er afgelopen jaar wel even van op toen ik uit de media vernam dat corona saamhorigheid bracht, dat burenhulp niet alleen meer een deugd uit ‘Toen was geluk nog heel gewoon’ was maar dat het echt bestond, dat er wederzijds begrip onder de mensen groeide, dat er een lotsverbondenheid werd gevoeld. Er werd ook minder ingebroken maar dat had in zoverre wat corona van doen dat men veel meer thuis was. Brengt corona toch wat goeds, dacht ik: een harmonieuze samenleving. Maar we zijn wreed uit die droom verstoord. Er zijn tegenwoordig beveiligers nodig om zorgmedewerkers te
In ‘De Telegraaf’ stond kortgeleden een enquête onder de lezers of de wolf in Nederland thuishoort. 78% zei: nee.
De wolf is een gevaar voor mens en dier en past niet in ons dichtbevolkte landje. In Brabant zijn op een avond 58 schapen doodgebeten. Hij komt ook steeds verder de woonwijken in, zei een deelnemer aan de enquête.
Niet alleen in ‘De Telegraaf’, ook de progressieve ‘De Volkskrant’ heeft zich laten horen: “De zo populaire wolf heeft het voor menigeen alweer verbruid”, kopte die krant.
De Land- en Tuinbouworganisatie LTO roept op het wolvenbeleid te herzien. Ook de
In mijn laatste column beschreef ik dat de overheden van de ontwikkelde landen in de huidige coronacrisis een, in historisch perspectief, ongeëvenaarde hoeveelheid geld en steunmaatregelen aan bedrijven, werknemers en hun gezinnen ter beschikking stellen. Deze financiële steun wordt gefinancierd door staatsleningen uit te geven met als gevolg dat de staatsschulden van deze landen in een snel tempo oplopen tot duizelingwekkende hoogten. Hun gedrag kan worden bestempeld als: “wie dan leeft, die dan zorgt…”.
Nog veel grotere geldstromen kunnen worden gecreëerd door centrale banken.
Toen onze oudste dochter op haar achttiende haar rijbewijs haalde, besloten we een klein tweedehands autootje te kopen. Niet voor haar alleen, voor onze vier kinderen. Het was mij opgevallen dat een jonge verslaggever bij Het Parool de redactieauto niet wilde gebruiken als ze een reportage moest maken buiten de stad. Toen ik haar vroeg of ze geen rijbewijs had, antwoordde ze: ‘Jawel, dat heb ik al zeven jaar geleden gehaald maar ik heb sindsdien niet meer gereden. Ik durf het niet meer.’ Eyeopener. Je stopt duizenden euro’s in je kind voor het halen van een rijbewijs maar als
Reduzum en Dearsum waren de pioniersdorpen in Friesland als het om windenergie gaat. Veertig jaar geleden was de uit Amsterdam afkomstige René Poppen (hij verhuisde in 1973 naar Friesland) een van de gangmakers. René was het stereotype van de progressieve Randstedeling op het platteland: wilde haardos, bril, baard, visionaire geest. In het legendarisch Bokwerder Belang van Rink van der Velde, de rubriek die vroeger wekelijks in de Leeuwarder Courant werd gepubliceerd, figureerde zo’n personage. Van der Velde gaf hem de naam drs. Gijsbert Willemoed, de agoog van Bokwerd. Poppen
Met belangstelling en genoegen volg ik deze zomer in de LC de serie over de Friese Identiteit, “Typysk Frysk”. Journalist Irene Overduin geeft in de editie van 15 augustus, over de Friese Economische identiteit, een inkijkje in haar persoonlijke ervaringen aan de bureaus van Klaas Jansma en Willem Stegenga. Een jonge journalist uit Utrecht, maakte in 1990 de sprong in het diepe bij twee echte diepfriezen. Jansma leerde haar; “Friesland is een land van boeren en schippers, van klei, zand en veen”.
In het vier pagina’s tellende artikel blijkt dat Irene Overduin naar Klaas Jansma
Het Centraal Bureau voor de Statistiek ( CBS) publiceerde onlangs de “inktzwarte” cijfers over de ontwikkeling van de Nederlandse economie in het tweede kwartaal van dit jaar. De economie vertoonde een krimp van 8,5% t.o.v. het eerste kwartaal van dit jaar waarmee de totale krimp over het eerste half jaar uitkwam op 10%. Een historische krimp die we zelfs in de jaren dertig van de vorige eeuw niet eerder hebben meegemaakt. Hiermee is in één klap vijf en een half jaar aan economische groei weggevaagd. Verrassend? Allerminst, gegeven de lockdown-maatregelen die door de regering
